Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός
εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ..
Ξεκινώ κι αυτό το άρθρο με τους ίδιους στίχους. Με τους Τούρκους αλήθεια μας χωρίζουν ιστορικά – εθνικά σοβαρά θέματα. Μας χωρίζει το ότι δεν σέβονται και δεν δέχονται τον μαντρότοιχό του σπιτιού μας.. και διεκδικούν κομμάτι του κήπου μας. Ακόμα.. δεν σεβάστηκαν ούτε το μεγαλείο της Αγιάς Σοφιάς. Σίγουρα λοιπόν είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν.
Ο λαός της Τουρκίας έχει τη δική του αλήθεια για τα σοβαρά ζητήματα.. αλήθεια που κατασκευάστηκε και συντηρείται στο εργαστήριο της πολιτικής εδώ και πολλά χρόνια.. και που το σπέρμα της έχει το dna της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Φτωχός στην πλειοψηφία του λαός.. τρέφεται από τον εθνικισμό.. εθνικισμό που τάσσεται αναφανδόν υπέρ της αναβίωσης της υπερδύναμης.
Ο Τούρκος φοβάται την καταστροφή του.. φοβάται μην πεινάσει κι άλλο.. φοβάται μην του στερήσεις την πίστη.. φοβάται μην «εκμοντερνιστούν» τα χρηστά του ήθη. Έρχονται τότε οι πολιτικοί και για να μην του ομολογήσουν την αποτυχία τους ή τις μπίζνες που σκαρώνουν στις πλάτες του.. βάζουν στην ατζέντα της επικαιρότητας έναν εχθρό.. εμάς. Είμαστε ο εχθρός. Έτσι μας θέλουν ο Ερντογάν αλλά και όσοι εξουσιάζουν την Τουρκία.
Έτσι.. πάνω σ’ αυτό το αφήγημα χτίστηκε η νέα Τουρκία.. χάρτινη όπως και οι τοίχοι των σπιτιών που έπεσαν. Έπεσαν και πλάκωσαν αθώους ανθρώπους.. Πλάκωσαν και έθαψαν τόσα πολλά παιδάκια. Οι νεκροί είναι στην Τουρκία πάνω από 20.000 και κάτω από τα συντρίμμια είναι τώρα θαμμένοι πάνω από 100.000 άνθρωποι. Πόσα θαύματα θα δούμε; Πόσοι θα ζήσουν μετά από τόσες ημέρες; Λίγοι θα τα καταφέρουν. Οι νεκροί στην Τουρκία ίσως ξεπεράσουν τις 100.000 και πόσες χιλιάδες θα έχει και η Συρία.
Ο απολογισμός είναι βαρύς.. όμως υπάρχουν και τα θαύματα. Όλα τα παιδικά σωματάκια που σώζονται. Βγαίνουν ζωντανοί από τον θάνατο. Κι όμως.. αναρωτιέστε τι τα περιμένει αυτά τα παιδάκια; Που είναι οι γονείς τους; Που είναι η μαμά; Που είναι ο μπαμπάς; Που είναι ο αδερφός.. η αδερφή τους; Υπάρχει ζωή μετά από αυτήν την τραγωδία;
Στις συμφορές οι λαοί είμαστε ενωμένοι. Ίσως αυτό να κρατά μακριά τον πόλεμο. Ίσως τα παιδάκια αυτά να καταστούν φάρος ειρήνης στην περιοχή. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Ο απλός λαός δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Τα συμφέροντα χωρίζουν.. οι μπίζνες χωρίζουν.. οι ανόητοι πολεμοφαντασμένοι χωρίζουν.. Τα παιδάκια ενώνουν. Η ζωή ενώνει.