Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Η 27η Μαΐου που είναι ημέρα στην οποία τιμούμε τη μνήμη του Αγίου Ιωάννη Ρώσσου.. είναι μια μέρα που πηγαίνοντας από τη Χαλκίδα στο Προκόπι όπου βρίσκεται το σκήνωμα του μέσα στον ιερό ναό.. θα συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους.. προσκυνητές.. οι οποίοι ξεκινούν με τα πόδια.. άλλοι από Χαλκίδα.. άλλοι από Ψαχνά και άλλοι από άλλα σημεία της διαδρομής.. και κάνοντας τόσο δρόμο.. αναζητούν μέσα από την προσευχή.. τη χάρη του Αγίου.
Φέτος έχω αποφασίσει να κάνω πάλι αυτή τη διαδρομή.. από τα Ψαχνά.. στον Άγιο.. στο Προκόπι. Σίγουρα η κούραση και η ταλαιπωρία είναι αναμενόμενη. Σίγουρα οι αντίξοες συνθήκες.. που είναι η ζέστη των ημερών.. αλλά και η ανηφορική διαδρομή.. είναι σημαντικά δεδομένα που κάνουν αυτή την απόφαση πιο δύσκολη. Από την άλλη.. η όμορφη φύση/διαδρομή.. αλλά και ο σκοπός.. που είναι μια προσευχή με άδειο μυαλό.. με άδεια σκέψη.. με προετοιμασία σε όλη τη διαδρομή.. είναι αυτά που βαραίνουν την απόφαση και δίνουν τη δύναμη να βγει κι αυτή η προσκυνηματική εκδρομή.
Φέτος υπάρχει και κάτι άλλο που γίνεται πιο κατανοητό σ’ εμένα. Δεν το είχα ψάξει.. δεν το είχα ακούσει μέχρι τώρα. περισσότερα >
