Ο Έβρος καίγεται. Ποιος φταίει;

Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.

Πονάει η καρδιά μου φίλες με αυτό που συμβαίνει στον Έβρο. Φυσικά δεν ξέρετε το δάσος της Δαδιάς γιατί βρίσκεται εκεί μακριά.. στην πινέζα του χάρτη! Μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο παρθένο δάσος.. το οποίο βρίσκεται στο νότιο κομμάτι του νομού.. πάνω από την Αλεξανδρούπολη και μέχρι το Δέλτα του ομώνυμου ποταμού που είναι εθνικό πάρκο και μάλιστα είναι από τους σημαντικότερους βιότοπους στην Ευρώπη.

Πλέον μιλάμε για τη μεγαλύτερη καταστροφή δάσους στη χώρα μας.. διπλάσια σχεδόν από την προπέρσινη στη βόρια Εύβοια. Επιπλέον.. μιλάμε για ένα δάσος που υπήρχε ως φυσικό εμπόδιο.. για την άμυνα της χώρας μας. Οπότε καταλαβαίνετε το πόσο σοβαρό είναι ότι καίγεται αυτό το δάσος. περισσότερα >

Κλιματική κρίση και εγκληματική αδιαφορία

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Για άλλη μία φορά βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, με πολλαπλά πύρινα μέτωπα να καίνε δασικές εκτάσεις, καλλιέργειες, κτηνοτροφικές μονάδες και ν’ απειλούν επιχειρήσεις και σπίτια. Κι ενώ, όπως δήλωσε σε σκίτσο του ο ΑΡΚΑΣ σήμερα το πρωί «όχι, δεν θέλουμε να μάθουμε να ζούμε με αυτό», μάλλον είναι αργά διότι έχουμε ήδη μάθει.

Φωτογραφία: Γιάννης Δήμου, μέλος ΕΟΣ Χαλκίδας, περιοχή Βατώντας 21/8/2023

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, η φωτιά σε Ψαχνά και Νέα Αρτάκη μαίνεται και η μέρα προβλέπεται δύσκολη από τους αρμοδίους, καθώς αναμένονται ισχυροί άνεμοι. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη είμαστε διατεθειμένοι να παρακολουθούμε σαν σε ταινία, τη συνεχή υποβάθμιση του τόπου μας, την περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή που υφίσταται εδώ και δεκαετίες και τα τελευταία χρόνια πολύ πιο έντονα. περισσότερα >

Τιμή στους ήρωες που πέφτουν στο καθήκον.

Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.

Κάρυστος 25-7-23. Αεροσκάφος Canadair έπεσε την ώρα που επιχειρούσε σε κατάσβεση πυρκαγιάς. Ο κυβερνήτης Σμηναγός Χρήστος Μουλάς 34 ετών και ο συγκυβερνήτης, Ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης 27 ετών δεν τα κατάφεραν και «έπεσαν» πάνω στο καθήκον. ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
Έχω φίλο τον ήλιο θεό
Με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
Αγκαλιάζω και γη κι ουρανό

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
Το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
Στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
Στο αιγαίο να δίνω φιλιά

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
Έχω πάψει να είμαι θνητός
Ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
Δίχως σώμα χρυσός αετός

Δεν υπάρχουν θύματα στις φωτιές. Τα ζώα δεν μετρούν;

Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από τη δημοσίευση στα μέσα κοινωνική δικτύωσης του κυρίου Σπύρου Κατωχιανού.. ο οποίος δικαιούται κατά την άποψή μου να έχει ήσυχη τη συνείδησή του.. καθώς εχτές έσωσε μια ζωή! Αν ο καθένας μας μπορούσε να σώσει μια ζωή.. τότε ο πλανήτης μας θα ήταν πολύ καλύτερος!

«Αυτή την εικόνα σήμερα.. δεν την ανεβάζω για να δείξω το πόσο καλός είμαι εγώ.. καθώς θεωρώ αυτονόητο το να βοηθήσω μια τέτοια ψυχούλα να γλιτώσει από βίαιο και άδικο θάνατο.. σε αντίθεση με τον ίδιο του τον «ιδιοκτήτη».. που θεώρησε σωστό να τον δέσει κιόλας στην αυλή του σπιτιού του η οποία θα καιγόταν από λεπτό σε λεπτό.. αφαιρώντας του κάθε ελπίδα επιβίωσης. περισσότερα >

Οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας δεν ξεχνούν, ούτε οι υπόλοιποι Ευβοιώτες

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

3 – 11 Αυγούστου 2021: Ένας χρόνος πέρασε από τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Το 1/3 του νησιού της Εύβοιας έγινε στάχτη από μία πυρκαγιά που ξεκίνησε με άπνοια, συνέχισε ακάθεκτη για 10 μέρες, χωρίς βοήθεια από εναέρια μέσα, έκαψε ό, τι βρήκε στο πέρασμά της από Ευβοϊκό μέχρι Αιγαίο και σταμάτησε στη θάλασσα.

Σε αυτό το τραγικό δεκαήμερο, οι κάτοικοι στάθηκαν ήρωες μαζί με τους εθελοντές που έσπευσαν να βοηθήσουν, ενώ το ίδιο ηρωικά στέκονται όρθιοι μέχρι σήμερα και δεν εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα δίνουν μάχη για το υπόλοιπο της ζωής τους, για να μην παραδώσουν καμένη γη στις επόμενες γενιές.

Οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας δεν ξεχνούν, ούτε οι υπόλοιποι Ευβοιώτες.

Δεν ξεχνούν εκείνους που τους ξέχασαν, εκείνους που τους άφησαν να καταστραφούν και τους αφαίρεσαν την ελπίδα. περισσότερα >

Στα “χρονικά της Πεντέλης” το αύριο είναι ίδιο με το χθες

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, μαίνεται πυρκαγιά στην Πεντέλη. Κι ενώ η χώρα ζει ξανά στιγμές απόλυτου χάους, όπου ένας σταθερά ανύπαρκτος κρατικός μηχανισμός εγγυάται για την ετοιμότητά του, σκέφτομαι πόσες φορές στη μέχρι τώρα ζωή μου έχω ακούσει να καίγεται η Πεντέλη.. Και κάνω το τεστ.. Στις βάσεις δεδομένων του μικρού μου εγκεφάλου, το Πεντελικόν όρος έχει καταγραφεί να καταστρέφεται δεκάδες φορές.

Αναζήτησα άρθρα από το μακρινό και το κοντινό παρελθόν και με βαθειά λύπη διαπίστωσα ότι τα ίδια κείμενα, με πολύ μικρές παραλλαγές θ’ αποτελούν και το εγγύς μέλλον. Τίποτα δεν άλλαξε, ίσα ίσα θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς με απόλυτη βεβαιότητα, ότι ήταν στατιστικά αναμενόμενο να ξανακαεί η ήδη καμμένη Πεντέλη. Δεν χρειάζεται να μπορείς να προβλέπεις το μέλλον, αρκεί να ψάξεις το παρελθόν, στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Πεντέλη: πυρκαγιά 2007, πηγή Wikimedia Commons

Διαβάζοντας “Τα χρονικά της Πεντέλης” σε ένα link που βρήκα τυχαία και με συνεπήρε, μοιράζομαι αποσπάσματα από ένα άρθρο που βρήκα στο αρχείο της εφημερίδας “Το Βήμα”, της Δήμητρας Κρουστάλλη, δημοσιευμένο στις 13 Αυγούστου 2000 (δηλαδή, 22 χρόνια πριν): περισσότερα >

Γιατί τόσος καημός για μια παλιά αποθήκη;

Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.

Πόλη: Χαλκίδα. (Πανέμορφη πόλη και πολύ ρομαντική για όσες φίλες δεν την έχουν επισκεφτεί). Χώρος: ο περιβάλλον του σταθμού του ΟΣΕ και συγκεκριμένα μια παλιά αποθήκη. Ημερομηνία: καλοκαίρι το 22. Περιστατικό: πυρκαγιά προκάλεσε τεράστια καταστροφή στην αποθήκη.

Πολλοί συμπολίτες ανέβασαν στο διαδίκτυο δημοσιεύσεις για το περιστατικό.. δηλώνοντας σοκαρισμένοι και στεναχωρημένοι. Εγώ από την άλλη.. απορώ γιατί. Γιατί τόσος καημός για μια παλιά αποθήκη.. η οποία παρεμπιπτόντως τόσα χρόνια μας κρύβει τη θέα της θάλασσας και εδώ και χρόνια δεν έγινε κάτι διαφορετικό από αποθήκη κλειστή; Κι όμως θα γίνονταν κάτι.. Θα γίνονταν άλλο ένα μουσείο.. ένας πολυχώρος πολιτισμού (είναι άλλωστε αυτή η σύγχρονη ονομασία των τύπου μουσείου χώρων)!

περισσότερα >

To είδα με τα μάτια μου, η αλληλεγγύη είναι δύναμη!

Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.

Μπορεί να πέρασαν λίγες μέρες από τις πυρκαγιές, όμως κανείς δεν ξεχνά το τι έγινε.

Βρέθηκα δίπλα στο πύρινο μέτωπο, για να καλύψω τα γεγονότα και αυτό που είδα ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία ζωής που αν κάτι μου δίδαξε, είναι πως μόνο η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια μπορεί να σώσει.

Νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι με ότι μέσο διέθεταν και μπορούσαν να βρουν στάθηκαν μπροστά στη φωτιά, για να πολεμήσουν και να σώσουν περιουσίες.

photo: Κάτια Καραχάλιου

Άυπνοι, χωρίς φαγητό, γεμάτοι στάχτη, να παλεύουν για να μην φτάσει η φωτιά στο χωριό.

περισσότερα >

Τη θλιβερή ιστορία ενός δέντρου θα σας πω…

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Γνωρίζετε τη σεκόγια (sequoia); Η σεκόγια είναι ένα θαύμα της φύσης, το ψηλότερο δέντρο στη γη και βρίσκεται σε τεράστια δάση και εθνικά πάρκα της Καλιφόρνια. Μια γιγάντια σεκόγια, ο Υπερίων, έχει ύψος 115,61 μέτρα, ενώ μία άλλη είχε διάμετρο 7,9 μέτρα. Συνειδητοποιείτε τα μεγέθη;

Πηγή: pixabay

Οι διαστάσεις όμως δεν είναι το μόνο αξιοθαύμαστο σε αυτό το δέντρο. Οι σεκόγιες ζουν πάνω από 1200 χρόνια και οι μεγαλύτερες έχουν προσαρμοστεί να επιβιώνουν ακόμη και τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές. Έχουν αναπτύξει παχύ ανθεκτικό φλοιό με αποτέλεσμα οι πυρκαγιές να τις βλάπτουν μεν αλλά να μην τις σκοτώνουν. Δεν είναι μόνο ανθεκτικές στη φωτιά αλλά επωφελούνται σε ένα βαθμό από αυτή καθώς, μέσω της θερμότητας, απελευθερώνουν περισσότερους σπόρους από τους κώνους τους.

Το αντιλαμβάνεστε; Ένα μαγικό δέντρο που έχει εκπαιδευτεί να επιβιώνει τις πυρκαγιές και να τις χρησιμοποιεί προς όφελός του!!!

Και τώρα ήρθε η ώρα να σας διηγηθώ μια ιστορία. Πρόκειται για αληθινή ιστορία, γι’ αυτό καθίστε αναπαυτικά και διαβάστε αργά: περισσότερα >

Οργή και θλίψη για όλες τις καταστροφές…

Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.

Είτε μυρίζετε τον καπνό, είτε το βλέπετε στις ειδήσεις, η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη.

Η φωτιά καίει συνεχόμενες ημέρες προκαλώντας θλίψη και πόνο.

Τελικά τιμωρήθηκε κάποιος που έριξε ένα τσιγάρο στο δάσος; Ένας που έκανε εμπρησμό στο πράσινο;

Η κατάσταση που βιώνουμε είναι πρωτοφανής.

περισσότερα >

Πώς μιλάμε στα παιδιά για την καταστροφή;

Γράφει η Εύα Καλαβρή.

Μαύρες μέρες για τη χώρα μας. Τραγικές καταστάσεις εκτυλίσσονται γύρω μας. Το νησί μας, η Εύβοια, ακόμη ένα καλοκαίρι βιώνει την πύρινη κόλαση. Όσο οι πληγέντες προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής και να ορθοποδήσουν ξανά, όλοι μας οφείλουμε να βοηθήσουμε, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.

Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη της πληροφορίας και τις αποκαρδιωτικές εικόνες που προβάλλονται, καλό θα ήταν να προσέξουμε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε στα μικρά παιδιά γεγονότα, όπως αυτό μιας εκτεταμένης καταστροφικής πυρκαγιάς.

Ένα παιδί, είτε βίωσε προσωπικά την καταστροφή, είτε είδε εικόνες στην τηλεόραση, είτε άκουσε να συζητείται από τους ενήλικες, μπορεί να μπερδευτεί και να αντιδράσει. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι ενημερωμένοι και έτοιμοι να βοηθήσουν τα παιδιά που νιώθουν φόβο, ανασφάλεια και άγχος, ως συνέπεια ενός καταστροφικού γεγονότος.

Αναγνωρίζοντας τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών

Οι αντιδράσεις των παιδιών επηρεάζονται από τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ενηλίκων. Οι ενήλικες πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά και τους εφήβους να εκφραστούν, να μοιραστούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για το περιστατικό. περισσότερα >