Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Μαύρες μέρες για τη χώρα μας. Τραγικές καταστάσεις εκτυλίσσονται γύρω μας. Το νησί μας, η Εύβοια, ακόμη ένα καλοκαίρι βιώνει την πύρινη κόλαση. Όσο οι πληγέντες προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής και να ορθοποδήσουν ξανά, όλοι μας οφείλουμε να βοηθήσουμε, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.
Μέσα σε όλη αυτή τη δίνη της πληροφορίας και τις αποκαρδιωτικές εικόνες που προβάλλονται, καλό θα ήταν να προσέξουμε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε στα μικρά παιδιά γεγονότα, όπως αυτό μιας εκτεταμένης καταστροφικής πυρκαγιάς.
Ένα παιδί, είτε βίωσε προσωπικά την καταστροφή, είτε είδε εικόνες στην τηλεόραση, είτε άκουσε να συζητείται από τους ενήλικες, μπορεί να μπερδευτεί και να αντιδράσει. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι ενημερωμένοι και έτοιμοι να βοηθήσουν τα παιδιά που νιώθουν φόβο, ανασφάλεια και άγχος, ως συνέπεια ενός καταστροφικού γεγονότος.
Αναγνωρίζοντας τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών
Οι αντιδράσεις των παιδιών επηρεάζονται από τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ενηλίκων. Οι ενήλικες πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά και τους εφήβους να εκφραστούν, να μοιραστούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για το περιστατικό.
Ακούμε προσεχτικά τις ανησυχίες των παιδιών και απαντάμε στις ερωτήσεις τους με απλότητα και ειλικρίνεια.
Εξηγούμε τους κινδύνους, διατηρώντας ψύχραιμη και ήρεμη στάση. Μπορούμε να συζητήσουμε ρεαλιστικά και εφικτά μέτρα που θα λάβουμε για να είμαστε ασφαλείς.
Κάποια παιδιά παρηγορούνται με περισσότερες πληροφορίες και κάποια άλλα με λιγότερες. Αποφασίζουμε τι επίπεδο πληροφόρησης χρειάζονται τα παιδιά μας για να αισθανθούν καλύτερα.
Τα παιδιά που δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους μπορούμε να τα ενθαρρύνουμε να ζωγραφίσουν μια εικόνα ή να πουν μια ιστορία σχετικά με αυτό που συνέβη.
Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που προκαλεί φόβο και άγχος. Συνήθως, μετά από κάποια καταστροφή, τα παιδιά φοβούνται περισσότερο ότι:
- Το συμβάν θα επαναληφθεί.
- Κάποιος δικός τους άνθρωπος θα τραυματιστεί ή θα σκοτωθεί.
- Θα μείνουν μόνα ή θα χωριστούν από την οικογένειά τους.
Καθησυχάζοντας τα παιδιά μετά από ένα καταστροφικό γεγονός.
Ακολουθούν κάποιες προτάσεις για να καθησυχαστούν τα παιδιά:
- Η προσωπική επαφή ανακουφίζει. Αγκαλιάζουμε και αγγίζουμε τα παιδιά μας.
- Μιλάμε στα παιδιά με ψυχραιμία και ηρεμία. Θυμόμαστε πάντα ότι οι ενήλικες λειτουργούμε ως πρότυπα σε επίπεδο διαχείρισης καταστάσεων και κρίσεων και σε επίπεδο αλληλεγγύης.
- Ανάλογα σε τι βαθμό μας έχει επηρεάσει το καταστροφικό γεγονός, μπορούμε να συζητήσουμε πως θα το αντιμετωπίσουμε, διαμορφώνοντας τα δικά μας σχέδια διαχείρισης της κατάστασης.
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μιλήσουν για το τι νιώθουν. Να εκφράσουν τις απορίες τους.
- Αφιερώνουμε επιπλέον χρόνο στα παιδιά μας, για παράδειγμα την ώρα του ύπνου.
- Συμμετέχουμε με τα παιδιά μας, αν και εφόσον το επιθυμούν, σε δράσεις εθελοντικής συνεισφοράς και υποστήριξης των ανθρώπων που βίωσαν την καταστροφή. Έτσι, τα βοηθάμε να αισθανθούν ότι προσφέρουν στην αποκατάσταση της κανονικότητας.
Περιορίζοντας την έκθεση των παιδιών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης
Είναι κρίσιμη η ανάγκη όλων μας να ενημερωθούμε για το τι συμβαίνει, όμως σκεφτείτε να ακούει ένα μικρό παιδί σε επανάληψη για το πόσα αθώα ζώα εγκαταλείφθηκαν να καούν, πόσα σπίτια τυλίχθηκαν στις φλόγες και πόσα στρέμματα δάσους έγιναν στάχτη.
Αν η συμπεριφορά του παιδιού σας, σας ανησυχεί, ίσως είναι σκόπιμο να μιλήσετε με κάποιον επαγγελματία. Η γραμμή SOS 1056 για παιδιά, εφήβους και γονείς λειτουργεί 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο, δωρεάν από σταθερό ή κινητό και υποστηρίζεται από την Μη κυβερνητική οργάνωση «Χαμόγελο του Παιδιού». Εναλλακτικά, μπορείτε να καλέσετε την «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111»
Οι ανωτέρω πληροφορίες προέρχονται από βιβλιογραφία της FEMA (Federal Emergency Management Agency), σε ελεύθερη επιλογή και μετάφραση. Μπορείτε να ανατρέξετε στο αρχικό κείμενο εδώ:
Με πληροφορίες από www.hamogelo.gr
Φωτογραφίες από pixabay