Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σας έχει λείψει να πηγαίνετε κινηματογράφο;
Είναι γεγονός ότι στερηθήκαμε για μεγάλο διάστημα τις αίθουσες σινεμά που παρέμειναν κλειστές.
Θυμάμαι που αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτήτρια στην πρωτεύουσα, πήγαινα σινεμά 2-3 φορές την εβδομάδα! Κάποτε μάλιστα, πήγα σε ένα από αυτά τα μεγάλα σινεμά, με τις πολλές αίθουσες, και κυριολεκτικά δεν βρήκα ταινία να δω, καθώς τις είχα δει όλες, επομένως πήρα ποπ κορν και νάτσος κι έφυγα για ταινία στο σπίτι!
Ωραίες εποχές και αναμνήσεις. Τα χρόνια πέρασαν, η συχνότητα των επισκέψεών μου στις κινηματογραφικές αίθουσες μειώθηκε, έφτασα και στο άλλο άκρο: να μην ξέρω τι ταινίες παίζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όμως η αγάπη μου για το σινεμά παραμένει ισχυρή και οι λόγοι είναι πολλοί:
Οι ταινίες δεν είναι μόνο ψυχαγωγία και να περνάει η ώρα μας. Εγώ συνήθως πλημμυρίζω με συναισθήματα όταν βλέπω μια καλή ταινία, συχνά μπαίνω στη θέση κάποιου ήρωα, ακόμη πιο συχνά συγκινούμαι και οι σκέψεις μου επηρεάζονται για μέρες. Ναι, είμαι από αυτές που κλαίνε ακόμη και με τις παιδικές ταινίες και ειλικρινά δεν ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό. Όλη αυτή η εμπειρία και η εναλλαγή συναισθημάτων γίνεται ακόμη πιο έντονη μέσα σε μία κινηματογραφική αίθουσα: άνετα καθίσματα, μεγάλη οθόνη, τέλειος ήχος, καλή παρέα, ένα παχυντικό σνακ και αναψυκτικό σε γενναία ποσότητα!
περισσότερα >