Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά κάποιες φορές εγώ προσωπικά, νιώθω πως το άγχος με κατακλύζει και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω τη σκέψη.
Η δουλειά και οι ρυθμοί μας έχουν κάνει αγχώδεις, ή περισσότερο αγχώδεις από όσο ήμασταν και πολλές φορές προσπαθούμε να βρούμε λύσεις γι’ αυτό.
Γνωρίζουμε όμως ποιες συνήθειες μας αγχώνουν και τι πρέπει να κάνουμε για να τις αλλάξουμε;
Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Άρπαξα την αφορμή από διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν και παρατηρώ γύρω μου τις τελευταίες μέρες, να γράψω για την αλλαγή.
Μεγάλη υπόθεση αυτή η αλλαγή, έχει πολλές παραμέτρους, διαφορετικές πτυχές κι ερμηνείες… Θα προσπαθήσω πάντως να βάλω τις σκέψεις μου σε μία τάξη…
Έτσι, το αν θα επιλέξει κάποιος ν’ αναμετρηθεί με το φόβο για το άγνωστο και ν’ αγκαλιάσει με ενθουσιασμό το καινούριο, ή ν’ απορρίψει το ρίσκο και να κλείσει τα μάτια του στο φόβο, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
περισσότερα >
Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Το να έχει το παιδί το χώρο του και το χρόνο του είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό.
Υπάρχουν τρόποι που εκφράζεται και δείχνει την προσωπικότητά του και εσύ πρέπει να το αφήσεις να το κάνει.
Τα πρώτα βήματα μιας προσωπικότητας γίνονται σε μικρή ηλικία και είναι σημαντικό να κάνουμε το παιδί μια ελεύθερη προσωπικότητα που εκφράζεται.
Ο τρόπος που θέλει να ντυθεί, ή να μιλήσει, ή να απευθυνθεί στους φίλους τους, μας δίνει μια εικόνα για την προσωπικότητά του.
Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Κάποτε βρέθηκα με το γιο μου σε μια περιοχή της Αθήνας όπου είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε με μια φίλη. Η φίλη μου με ενημέρωσε ότι κάτι της έτυχε και θα καθυστερούσε να έρθει να μας πάρει με το αυτοκίνητό της, κι έτσι περπατήσαμε λιγάκι χαζεύοντας βιτρίνες για να περάσει η ώρα. Ξαφνικά ξεκίνησε μια δυνατή μπόρα που μας έπιασε απροετοίμαστους, χωρίς ομπρέλα, και χωρίς πολλή σκέψη μπήκαμε σε ένα βιβλιοπωλείο που ήταν μπροστά μας.
Πήγαμε στη γωνιά με τα παιδικά παραμύθια και ξεκινήσαμε να εξερευνούμε τα ράφια. Κατεβάσαμε δυο – τρία, τα ξεφυλλίσαμε, καθίσαμε μάλιστα σε κάτι μεγάλες αναπαυτικές μαξιλάρες και αρχίσαμε να διαβάζουμε. Η ώρα περνούσε, η φίλη μου αργούσε, κι εμείς διαβάσαμε 3 παραμύθια! Ο ιδιοκτήτης ήρθε κοντά μας και πολύ ευγενικά μας πρότεινε κάποια καινούρια βιβλία με ενδιαφέρουσα εικονογράφηση, τα μαζέψαμε κι αυτά δίπλα μας να τα δούμε και γενικά για να μην σας πολυλογώ περάσαμε στο μαγαζί περίπου μία ώρα, διαβάζοντας και ξεφυλλίζοντας παιδικά βιβλία.
photo pixabay
Τελικά η φίλη μου έφτασε, κι εγώ με τον μικρό διαλέξαμε 2 βιβλία να αγοράσουμε φεύγοντας, πριν διαπιστώσω ότι, για κακή μας τύχη, δεν είχα χρήματα μαζί μου. περισσότερα >
Όλα τα παιδάκια κλαίνε. Έτσι δείχνουν τα συναισθήματα τους, τα οποία δεν είναι ακόμα έτοιμα να μας εκφράσουν.
Πολλές φορές όμως αυτό το κλάμα παύει να είναι χαρά και γίνεται κούραση για όλους, για τους γονείς και ενίοτε για όσους βρίσκονται γύρω γύρω και ακούνε τα κλάματα.
Υπάρχουν βρε παιδί μου άνθρωποι και άνθρωποι. Είναι εκείνοι που είσαι σαν να γεννήθηκαν στο Θιβέτ, εκείνοι που νομίζουν πως είναι σαν αυτούς από το Θιβέτ και εκείνοι που αποδέχονται και παραδέχονται πως είναι νευρικοί, αγχωτικοί και όλα αυτά τα τοξικά πράγματα! Τίμιοι όμως!
Υπάρχει άραγε τρόπος να ζήσεις χωρίς άγχος αν ανήκεις στην τελευταία κατηγορία;
Όσο δύσκολο και αν σου ακούγεται, εμείς θα σου πούμε πως υπάρχει!
