Οι μέρες των γιορτών ήταν διαφορετικές. Κάποιοι έκαναν μόνοι, άλλοι με τους γονείς, άλλοι με τους συντρόφους και άλλοι με λίγους φίλους.
Όμως η διαφορά δεν ήταν μόνο στο πόσους είδαμε, αλλά και το πως τις περάσαμε γενικά.
Ήταν σημαντικό πως έπρεπε να επιλέξουμε με ποιον θα περάσουμε τις γιορτές μας. Μας έδειξε ακόμα πιο δυναμικά, ποιοι είναι οι σημαντικοί άνθρωποι για εμάς και ποιοι μας κάνουν να ξεχνιόμαστε.
Το πιο σημαντικό από όλα ήταν πως έπρεπε να επιλέξουμε τι θα ψωνίσουμε.
Οι φετινές γιορτές δεν είχαν έξοδα, ούτε εξόδους. Δεν είχαν πολλά ψώνια στα μαγαζιά, ούτε υπερκατανάλωση.
Έπρεπε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες των ημερών και τελικά αυτό είναι που μετράει.
Μπορεί να δυσκολευτήκαμε να ψωνίσουμε τα δώρα μας, όμως ψωνίσαμε για λίγους και καλούς.
Δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένουμε στην ουρά του σούπερ μάρκετ για το τραπέζι, οπότε οι περισσότεροι πήραμε όσα πραγματικά χρειαζόμασταν.
Φέτος στρέψαμε τα μάτια μας στους δικούς μας ανθρώπους, τους αφιερώσαμε περισσότερο χρόνο, ήρθαμε με λίγους ακόμα πιο κοντά.
Φέτος ζητήσαμε από τον Άγιο Βασίλη να μας φέρει υγεία και μείναμε σπίτι μετά την αλλαγή, για να παίξουμε παιχνίδια με τους δικούς μας και να μιλήσουμε.
Οι ανάγκες μας ήρθαν σε δεύτερη μοίρα και κοιτάξαμε το πως θα φτιάξουμε όμορφη ατμόσφαιρα για να περάσουμε όλοι καλά.
Και μπορεί όλοι να περιμένουμε το πότε θα επανέλθουμε, όμως σίγουρα θα θυμόμαστε τις φετινές γιορτές και το πόσα μας δίδαξε.
Κάτια Καραχάλιου