Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Η προχθεσινή μέρα ήταν αφιερωμένη στην βία κατά των γυναικών και όλα τα μέσα έκαναν αφιέρωμα σε αυτή τη μεγάλη μέρα, αφού έχουν υπάρξει πολλά πια θύματα βίας που κατέληξαν ακόμα και νεκρά.
Τα περιστατικά αυξάνονται και αυτό ανησυχεί πολύ.
Όμως το θέμα είναι να μην ξεχνάμε αυτά τα περιστατικά στην καθημερινότητα μας. Όχι να γιορτάζουμε μια φορά το χρόνο.
Να θυμόμαστε τα θύματα, τα περιστατικά, να έχουμε μνήμη για να προστατευόμαστε και να προστατεύουμε.
Να έχουμε δύναμη και να δίνουμε δύναμη σε όσους το χρειάζονται.
Η βία δεν είναι επιλογή όσων τη δέχονται. Η βία κάποιες φορές δεν είναι εύκολα αντιληπτή από τα ίδια τα θύματα.
Πολλές φορές οι θύτες γυρνούν τις ευθύνες και δημιουργούν ενοχές και τύψεις.
Υπάρχουν ειδικοί που ξέρουν να βοηθούν, που πρέπει να βοηθούν και που πρέπει τα θύματα να στρέφονται.
Υπάρχουν σύλλογοι που παρέχουν δωρεάν βοήθεια. Που μπορεί να στραφεί κάθε άνθρωπος που νιώθει την ανάγκη.
Υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές που μπορείς να απευθυνθείς, αν το έχεις ανάγκη και νιώθεις αδύναμος.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Όλες μαζί, δυνατές, λείπουν όμως οι δολοφονημένες.