Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Η επίκριση είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις σε ανθρώπους που πραγματικά αγαπάς.
Η επίκριση δημιουργεί προβλήματα στην ψυχολογία των άλλων. Τους κάνει συνεχώς να είναι σε μια φάση άμυνας και σκέψης που μπορεί να τους κουράσει.
Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται αποδοχή και σωστό τρόπο να τους μιλάμε.
Το να βελτιώσουμε τους άλλους, ή να τους πούμε το τι μας ενοχλεί χρειάζεται σωστό τρόπο που δεν θα τον κάνεις να νιώθει μη αποδεκτός.
Πρέπει να σκεφτόμαστε πρώτα εμάς, πως θα θέλαμε να μας μιλάμε, να μας φέρονται και έτσι να φερόμαστε και εμείς στους άλλους.
Το να αγαπάμε χωρίς να κρίνουμε, είναι η απόλυτη αγάπη.
Αν είσαι γονιός, πρέπει να είσαι ακόμα πιο προσεκτικός στα λόγια σου. Τα παιδιά δεν μπορούν να φιλτράρουν τίποτα.
Ό,τι τους πεις αυτό κρατούν και θεωρούν πως κάνουν συνεχώς λάθη, πράγμα που συνεχώς θα κουβαλούν στη ζωή τους.
Αν νιώθεις ότι θέλεις να κρίνεις, κρατήσου. Βρες τα σωστά λόγια και τον σωστό τρόπο για να μιλήσεις.
Μάθε να αγαπάς χωρίς να σκέφτεσαι τα λάθη των άλλων, χωρίς να θέλεις να τους διορθώνεις και χωρίς να θες να τους αλλάξεις.