Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Ο πόλεμος, ακόμη και για όσους βρίσκονται μακριά, μπορεί να προκαλέσει υψηλά επίπεδα άγχους και στρες, που τροφοδοτούνται κυρίως από την αίσθηση αδυναμίας απέναντι σε αυτό το άγνωστο “θηρίο”. Νιώθουμε ανίσχυροι να προστατευτούμε και ανήμποροι ν’ αντιδράσουμε. Κυριευόμαστε από έντονα συναισθήματα απελπισίας και φόβου.
Οι ειδήσεις, τα άρθρα, οι φωτογραφίες και οι αμέτρητες αναρτήσεις στα social, ενώ μας κρατούν ενήμερους, παίζουν σπουδαίο ρόλο στη δημιουργία αυτού του άγχους. Ευτυχώς ή δυστυχώς έχουμε τη δυνατότητα να λαμβάνουμε και να επεξεργαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες από ποτέ και σε τέτοιες περιπτώσεις αγωνίας το μέτρο χάνεται.
Ο περιορισμός όλων αυτών των καταιγιστικών πληροφοριών που σχετίζονται με την πολεμική σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, θα μπορούσε να βοηθήσει να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στο να είναι κάποιος ενημερωμένος και να κατακλύζεται από αρνητικές ειδήσεις.
Όπως καταλάβατε αγαπημένοι φίλοι, σήμερα θα μιλήσω κι εγώ για τον πόλεμο, με μία λίγο διαφορετική προσέγγιση και όλη την καλή διάθεση να βοηθήσω…
Ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει εδώ και σχεδόν ένα μήνα, είναι η είδηση της χρονιάς, μέχρι στιγμής, ενώ συνεχίζεται χωρίς να φαίνεται λήξη στο βάθος του ορίζοντα. Ως αποτέλεσμα, αρκετές δύσκολες αλλαγές συμβαίνουν παγκοσμίως, κι έξω από τα σύνορα των δύο χωρών που εμπλέκονται. Αναμέσά τους είναι η αύξηση του κόστους ζωής, η διατάραξη των διπλωματικών μας σχέσεων με άλλες χώρες, το νέο προσφυγικό ζήτημα που θα προκύψει και πιο προσωπικά για τον καθένα και την οικογένειά του: η ψυχική μας υγεία.
Έχετε άγχος λόγω του πολέμου;
Πώς να μην έχουμε; Ενώ κάθε πόλεμος είναι αναμφίβολα βάναυσος, η προθυμία – απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων από το Ρώσο πρόεδρο, προκάλεσε επιπλέον ανησυχία σε όλο τον πλανήτη.
Το άγχος μας εκδηλώνεται με τους παρακάτω τρόπους:
- Την εμμονική ανάγκη να διαβάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα σχετικά με τη σύγκρουση και την έκβασή της.
- Το φόβο μήπως η χώρα μας εμπλακεί ή δεχθεί επίθεση.
- Στρες σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου σε πτυχές της καθημερινής ζωής.
- Ανησυχία για τα παιδιά και τα μέλη της οικογένειάς μας που θέλουμε να είναι ασφαλή.
Δεν είστε ούτε «λάθος» ούτε «ευαίσθητοι» επειδή ανησυχείτε για τον πόλεμο. Είναι άλλωστε ήδη εμφανής ο αντίκτυπος στην οικονομία, η οποία έχει ήδη πληγεί από την πανδημία, χωρίς να είχε ευκαιρία ανάκαμψης.
Ωστόσο, παρά όλες αυτές τις περίπλοκες, πολύ αληθινές ανησυχίες και εκτιμήσεις, στο άγχος πρέπει να μπει ένα φρένο σε κάποιο σημείο. Η διαδικασία ξεκινά με την παραδοχή ότι κάποιος μπορεί να έχει εμμονή να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα, που ουσιαστικά είναι ο τρόπος που προσπαθεί ο εγκέφαλός του να τον κρατήσει ασφαλή. Όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε να συγκεντρώσουμε για μια πιθανή απειλή, τόσο πιο προετοιμασμένοι νιώθουμε για τις αποφάσεις που μπορεί να αναγκαστούμε να πάρουμε σε μελλοντικές δύσκολες καταστάσεις.
Ναι, όλα έχουν νόημα και όλοι έχουμε λόγο ν’ ανησυχούμε. Το επόμενο βήμα είναι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις σκέψεις μας αυτές, έτσι ώστε τα αρνητικά συναισθήματα που μας προκαλούν να μην καθοδηγούν την καθημερινή μας συμπεριφορά και αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους.
Αν δεν υπήρχε η τεχνολογία, ίσως να μην είχαμε ιδέα για όλα αυτά. Ένας από τους καλύτερους τρόπους διαχείρισης του άγχους είναι ο έλεγχος της πηγής: πιθανότατα είναι το τηλέφωνο, το laptop, η τηλεόραση. Το “Doomscrolling” (σύντομα θα γράψω γι’ αυτό αναλυτικά) είναι μια εύκολη παγίδα να πέσει κανείς.
Συμβουλές διαχείρισης τους άγχους λόγω του πολέμου:
Σίγαση κάποιων ειδοποιήσεων στις συσκευές, ελαχιστοποίηση του χρόνου χρήσης οθονών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα ενημερωνόμαστε. Απλώς θέτουμε όρια.
Βοήθεια στους πληγέντες. Με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας, από συνεισφορά σε είδος στους τόπους συγκέντρωσης απαραίτητων ειδών μέχρι την άμεση επαφή και βοήθεια σε πρόσφυγες που έχουν ήδη καταφθάσει.
Μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους που μπορεί κι εκείνοι να αισθάνονται άγχος, σύγχυση και θυμό. Προσοχή σε αυτό το σημείο να μην κυλιστούμε όλοι μαζί στη δυστυχία. Κάποιος πρέπει ν’ αναλάβει το ρόλο του εμψυχωτή!
Διαλογισμός, τεχνικές αναπνοής, yoga. Για τη συγκεκριμένη πρόταση, μιλάω εκ πείρας. Πολλές φορές έχω βιώσει μία πιεστική και δύσκολη μέρα και μέσα από τη yoga αποδέχομαι τα συναισθήματά μου και απολαμβάνω μία ανάπαυλα. Επιστρέφω με καθαρό μυαλό και διαύγεια.
Τέλος, ένας ειδικός μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση των δεξιοτήτων αντιμετώπισης του άγχους και στον έλεγχο των αρνητικών σκέψεων.
Ζούμε ταραχώδεις εποχές, όμως υπάρχει μόνο μία κατεύθυνση που οφείλουμε να πάμε και αυτή είναι προς τα εμπρός.