Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Αυτό το μωρό γεννήθηκε κάτω από τα χαλάσματα και περίμενε τη διάσωσή του, δίπλα στη νεκρή του μητέρα.
Πόσο τραγικό και οξύμωρο. Μία ψυχή φεύγει και μια ψυχή έρχεται στη ζωή.
Τυχερό και άτυχο συνάμα. Όμως σίγουρα αποτελεί μια ελπίδα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που σκεπάζει αυτήν την περίοδο αυτήν την περιοχή.
Μια ανθρώπινη ψυχή φάνηκε γενναία και κατάφερε να επιβιώσει.
Οι διασώστες παλεύουν για να το πάνε σε έναν γιατρό, σε μια νοσοκόμα, να το προσέξει, να προστατευτεί.
Πάντα τα παιδιά είναι η ελπίδα και η αχτίδα μέσα σε κάτι τόσο μαύρο.
O σεισμός που έπληξε την Τουρκία και άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, έχει χτυπήσει αλύπητα την περιοχή.
Δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα, όχι μόνο στον πληθυσμό, αλλά καταστρέφοντας εντελώς κάθε υποδομή της περιοχής.
Έλληνες διασώστες βρίσκονται εκεί, δείχνοντας για ακόμα μια φορά την αλληλεγγύη στον γείτονα λαό.
Ευχή όλων να μην υπάρχουν άλλοι νεκροί και χαρά με κάθε ζωντανό άνθρωπο που απεγκλωβίζεται.