Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σκέφτηκα να αποχαιρετίσω την εβδομάδα με ένα αυτοσαρκαστικό άρθρο.. Με μια διπλή αποτυχία!
Δοκίμασα να φτιάξω γαλλικά μακαρόν και απέτυχα παταγωδώς! Και για να γίνω απόλυτα ειλικρινής και σαφής, δοκίμασα δύο φορές να φτιάξω γαλλικά μακαρόν (γιατί ήξερα ότι είναι δύσκολο) και απέτυχα και τις δύο φορές! Ίσως αν προσπαθούσα και 3η φορά να τα κατάφερνα μιας και σίγουρα δε θα επαναλάμβανα τα λάθη των προηγούμενων, αλλά δεν είχα αποθέματα κουράγιου να ξαναδοκιμάσω και δεν είχα και αποθέματα σκόνης αμυγδάλου (θα εξηγήσω)!!!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Αγαπώ τα γλυκά, αυτό ίσως το έχετε καταλάβει. Φτιάχνω και κάποια γλυκά, ορισμένα μάλιστα είναι σπεσιαλιτέ μου. Αυτό που δεν μου αρέσει στη ζαχαροπλαστική είναι η ακρίβεια που απαιτείται μερικές φορές σε υπερθετικό βαθμό. Ενώ στη μαγειρική υπάρχει ένας βαθμός ελευθερίας, θα λέγαμε, για αυτοσχεδιασμό. Πριν λίγες μέρες έπεσε στην αντίληψή μου ένα βίντεο tutorial για γαλλικά μακαρόν και μου έτρεξαν τα σάλια. Σκέφτηκα να τα φτιάξω λοιπόν κι έπειτα, φυσικά, να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας!
Και να που ήρθε η στιγμή ν’ απαντήσω και στην απορία μίας φίλης της μητέρας μου που διαβάζει το blog μας και πρόσφατα με ρώτησε: “όλα αυτά τα μαγειρέματα πώς σου προέκυψαν;” Προφανώς μοιράζομαι (κυρίως) τις επιτυχημένες στιγμές που λαμβάνουν χώρα στην κουζίνα μου και προφανώς υπάρχουν και στιγμές απόλυτης ντροπής! Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αποκαλύψω και το άλλο μου πρόσωπο!
Τι έγινε με τα μακαρόν;;;
Καταρχάς έστειλα το σύζυγο να μου βρει αλεύρι αμυγδάλου! Και αφού το βρήκε και το χρυσοπλήρωσε μου είπε ότι ελπίζει ν’ αξίζει τον κόπο! “Μην ανησυχείς” του απάντησα, “θα φτιάξω κάτι μακαρόν καλύτερα από ζαχαροπλαστείο”. Και εκείνη τη στιγμή, κάπου στον κόσμο, αληθινοί ζαχαροπλάστες ξεκαρδίστηκαν στα γέλια!
Ακολούθησα τη συνταγή και τα βήματα κατά γράμμα! Ζύγισα όλα τα υλικά, παρακολούθησα το βίντεο πολλές φορές κι έκανα ό, τι έπρεπε! Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Τα μακαρόν είχαν άλλη γνώμη! Η πρώτη απόπειρα πήγε καλά μέχρι το σημείο που τα έβαλα στο ταψί. Εκείνα συνωμότησαν εναντίον μου και απλώθηκαν παραπάνω από το κανονικό… Προφανώς κάτι είχε πάει στραβά στο ανακάτεμα. Το επόμενο λάθος ήταν ότι δεν τα άφησα να στεγνώσουν όσο έπρεπε και βιάστηκα να τα ψήσω. Ήμουν ήδη ξενερωμένη από την εικόνα τους μέσα στο ταψί κι επομένως είχα προδιαγράψει την πρώτη αποτυχία!
η πρώτη αποτυχημένη απόπειρα
Την επόμενη μέρα πέταξα την αποτυχημένη φουρνιά και ζύγισα το υπόλοιπο αλεύρι αμυγδάλου… Ευτυχώς ήταν αρκετό για να ξαναπροσπαθήσω. Με όρεξη λοιπόν, έψαξα κι άλλα βίντεο και σχετικά άρθρα για να διασταυρώσω πληροφορίες και οδηγίες και για να ξεκαθαρίσω τι πήγε στραβά. Έτσι, διαβασμένη πια και με αυτοπεποίθηση πια ξεκίνησα για τη 2η απόπειρα!
Όλα πήγαν καλά! Αλήθεια! Τα μακαρόν στο ταψί φαίνονταν όπως έπρεπε. Τα άφησα μιάμιση ώρα να ξεκουραστούν και μετά στο φούρνο! “Τι μπορεί να πάει στραβά”, λέω; Τα καταφέραμε! Βάζω χρονόμετρο για το ψήσιμο και φεύγω από την κουζίνα…
Μεγάλο σφάλμα! Καταλάβατε γιατί; Μου κάηκαν φυσικά!
τα καμένα μακαρόν της 2ης απόπειρας!
Την επόμενη μέρα ο σύζυγος με ρώτησε πώς πήγε. Του είπα τον πόνο μου κι εκείνος δοκίμασε ένα από τα καμένα για να επιβεβαιώσει ότι όντως δεν τρώγεται και ότι δεν είμαι υπερβολική. “Δεν αξίζει ο κόπος” δήλωσα, “πάμε να πάρουμε μερικά μακαρόν να μου περάσει η στεναχώρια!”
Φίλοι μου δεν ξέρω αν έχετε προσπαθήσει ποτέ και αν τα καταφέρατε! Εγώ κατέληξα ότι πρόκειται για μια δύσκολη και πολύ συγκεκριμένη διαδικασία που δεν σου αφήνει περιθώρια λάθους! Δεν σας έχω συνταγή λοιπόν σήμερα, ούτε φωτογραφίες που να με κάνουν περήφανη.
Την επόμενη φορά θα επιλέξω κάτι πιο κοντά στα ταλέντα μου!
Έκαστος στο είδος του και τα ζαχαροπλαστεία στα γαλλικά μακαρόν!
Σας φιλώ και καλό Σαββατοκύριακο!