Πως θα σας φαινόταν αν ξαφνικά πέφτατε με το αεροπλάνο σε μία έρημο και εκεί συναντούσατε ένα ασυνήθιστο παιδί με το οποίο όχι μόνο γίνατε φίλοι αλλά και ταξιδεύατε μαζί νοερά σε άλλους πλανήτες; Κάποιοι ήταν ματαιόδοξοι και κάποιοι (ελάχιστοι) περισσότερο ανθρώπινοι.
Φυσικά νομίζω ότι όλες έχετε καταλάβει για ποιο βιβλίο θα σας μιλήσω αυτή την εβδομάδα…. Αυτό δεν είναι άλλο από το αγαπημένο μου βιβλίο «Ο μικρός πρίγκηπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
Η ιστορία του μικρού πρίγκιπα είναι ένα μαγικό παραμύθι γραμμένο για μικρούς και μεγάλους.
Είναι ένα παραμύθι διαχρονικό, αφού εδώ και πενήντα τέσσερα χρόνια αφήνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο άφωνους από συγκίνηση όσους το διαβάζουν.
Η υπόθεση; Απλή… Ένας πιλότος, που, κουρασμένος από τη σχέση του με τους ανθρώπους, ζει αποτραβηγμένος από αυτούς, σε μια από τις πτήσεις του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο της Σαχάρας, γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά, με προμήθειες νερού ίσα ίσα για οχτώ μέρες. Εκεί συναντάει το μικρό πρίγκιπα, ένα χρυσαφένιο παιδί, το οποίο έρχεται από έναν άγνωστο πλανήτη μεγάλο όσο ένα σπίτι. Ο μικρός πρίγκιπας ταξιδεύει εδώ κι ένα χρόνο, επισκέπτεται καινούριους πλανήτες, θέλει να δει και να μάθει. Είναι όμορφος κι ευαίσθητος, αμείλικτος και διάφανος, περίεργος κι απρόβλεπτος όπως ακριβώς είναι τα παιδιά. Ο πιλότος, την ώρα που αγωνίζεται να επισκευάσει το χαλασμένο αεροπλάνο του κι ανησυχεί για την επιβίωσή του, αναγκάζεται ν’ αντιμετωπίσει ένα παραμυθένιο πλάσμα, που είναι ερωτευμένο μ’ ένα τριαντάφυλλο, που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα, που έχει όλα κι όλα τρία μικροσκοπικά ηφαίστεια και λαχταράει ν’ αποκτήσει ένα αρνάκι έστω κι αν αυτό είναι σε ζωγραφιά και δε φαίνεται, γιατί είναι κλεισμένο σ’ ένα κασόνι.Ο μικρός πρίγκιπας, μέσα από τις δροσερές αναμνήσεις του ταξιδιού του, ξετυλίγει μπροστά στα μάτια του πιλότου όλη την επιπολαιότητα, την υπεροψία, τη μιζέρια, τη δίψα για εξουσία και λεφτά, τη μοναξιά των ανθρώπων, μέσω του νοερού ταξιδιού του.
Στον μικρό πρίγκιπα υπάρχει κάτι γνήσια παιδικό. Είναι άραγε η αθωότητα της ματιάς του απέναντι στον κόσμο που αντικρίζει ή η απλότητα με την οποία προσεγγίζει όσους συναντά στη διαδρομή του; Η περιπλάνηση του σε όλο το γαλαξία , από πλανήτη σε πλανήτη με τελευταίο σταθμό τη γη πριν επιστρέψει πάλι στο δικό του πλανήτη είναι απλά το ταξίδι του προς την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του τόσο εκείνος με μοναδικά του εφόδια την αγνότητα της ψυχής του και τη σπινθηροβόλο φαντασία του όσο και εμείς θα δούμε πολλά και θα μάθουμε ακόμη περισσότερα . Θα μάθουμε για τη φιλία, για την αγάπη, για τη δημιουργία δεσμών αλλά και εμμέσως για το χρήμα, ενώ θα μάθουμε να διακρίνουμε το ουσιαστικό από το ανούσιο. Και στο τέλος ο μικρός πρίγκιπας θα καταλάβει ότι σε αυτό το γαλαξία και ο βασιλιάς και ο ματαιόδοξος και ο πλούσιος και ο φανοκόρος είναι μόνοι. Μέχρι τη στιγμή που θα θελήσουν να μην είναι πια και θα παραμερίσουν ο καθένας την ανάγκη που τους κρατάει δέσμιους για να συναντήσουν τους άλλους. Αλλά και ότι όλα, και τα τριαντάφυλλα και οι αλεπούδες, είναι όμοια με χιλιάδες άλλα του είδους τους μέχρι να βρεθεί κάποιος που θα στρέψει την προσοχή και τη φροντίδα του σε ένα συγκεκριμένο που θα το θεωρήσει ξεχωριστό χαρίζοντας του ένα μοναδικό λόγο ύπαρξης.
Έτσι ο μικρός πρίγκηπας με την αφοπλιστική του αθωότητα βρίσκεται εκεί, τόσα χρόνια, να μας υπενθυμίσει τον τρόπο να ιεραρχούμε τις αξίες της ζωής με τα σωστά κριτήρια, για να μας τονίσει λίγο πριν φύγει ότι το ουσιώδες… δεν το βλέπουν τα μάτια.
Αν και θεωρείται ένα από τα πλέον αγαπημένα βιβλία όλων των εποχών, μεταφρασμένο σε 250 γλώσσες και διαλέκτους, η νουβέλα του Αντουάν ντε Σάιντ-Εξιπερί «Ο Μικρός Πρίγκιπας» έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη μόνο τρεις φορές. Πρώτα από τον Αρούνας Ζεμπριούνας σε μια σοβιετική παραγωγή του 1966, κατόπιν από τον Στάνλεϊ Ντόνεν το 1974, με τον Τζιν Γουάιλντερ στον ρόλο της Αλεπούς και τον σκηνοθέτη-χορογράφο Μπομπ Φόσι σε εκείνον του Φιδιού και τέλος ως animation από τον Γάλλο Ζαν-Λουί Γκιγερμού το 1990.
Οι Γάλλοι επιχείρησαν τώρα να επαναδιασκευάσουν με τον ίδιο τρόπο τον μικρό λογοτεχνικό θησαυρό τους. H ταινία του Osborne, ασχολείται με την βερσιόν του Μικρού πρίγκιπα που ξέρουμε μόνο στο πρώτο της μέρος, ενώ όλη η ιστορία την διηγείται μεν στους θεατές ο γνωστός αεροπόρος αφηγητής, όμως εκείνος είναι πλέον γέρος, θυμάται όσο τίποτα την ιστορία του μικρού πρίγκιπα και την διηγείται σε ένα μικρό κοριτσάκι που έχει μετακομίσει στο δίπλα σπίτι. Στο δεύτερο μισό της η ταινία θα μας δείξει μια άλλη εκδοχή του μικρού πρίγκιπα που θα πάει να συναντήσει η μικρή σε μία ειδική αποστολή.
Πρόκειται σαφώς για μία μικρή με stop-motion στο μέρος της ιστορίας του Μικρού Πρίγκιπα που αφηγείται ο γέρος αεροπόρος. Μία πραγματικά καλή επιλογή που μας δίνει στο πρώτο μέρος της ταινίας μία μαγική εικόνα για τον γνωστό σε όλες μας Μικρό Πρίγκιπα.
Αν και και σε κάποια σημεία η ταινία θέλει να γίνει υπερβολικά διδακτική και σε άλλα έχει κάποια κοινά, το τελικό αποτέλεσμα τόσο σε αισθητική όσο και σε μυθολογία πέρα από τον μικρό πρίγκιπα είναι εντυπωσιακό και άξιο προσοχής.
Εγώ το ευχαριστήθηκα όσο τίποτα άλλο το βιβλίο και φυσικά την ταινία και το προτείνω και σε εσάς ανεπιφύλακτα.. Μην το αφήσετε.. Διαβάστε το μικρό πρίγκιπα όπου θέλετε και θα δείτε ότι θα αλλάξετε κατά πολύ όσα πιστεύετε. Μετά δείτε και την ταινία και ετοιμαστείτε για κούτες χαρτομάντιλα…
Κορίνα Γιαννάκη