Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Πάει ο γιος με την οικογένειά του στο πατρικό του σπίτι.. και πιάνουν κουβέντα για τα πολιτικά δρώμενα.. για τις εκλογές και για το μέλλον. Τότε ο πατέρας ψέγει τη νέα γενιά.. για πολιτική ανωριμότητα και για επικίνδυνες επιλογές. Η απάντηση του γιου είναι αφοπλιστική.
Πατέρα δουλεύω από τις 6 το πρωί. Φεύγω από το σπίτι περίπου στις 5 για να κινηθώ με το λεωφορείο της επιχείρησης. Επιστρέφω στο σπίτι άλλοτε στις 5 και άλλοτε στις 6 το απόγευμα. Παίρνω 1.200€. Η γυναίκα μου δουλεύει τα πρωινά.. ημιαπασχόληση.. και παίρνει 500€. Μετά παίρνει τα παιδιά από το σχολείο.. μαγειρεύει.. και βοηθάει τα παιδιά στο διάβασμα.. τα πάει στο φροντιστήριο.. και γενικά.. δεν κάθεται μέχρι να έρθω εγώ.
Συνολικά οπότε.. παίρνουμε 1.700€. Δεν είμαστε αχάριστοι μ’ αυτά τα λεφτά.. αλλά μιας και μιλάς για ανωριμότητα ας κάνουμε μια σύγκριση. Μένεις εσύ σε ένα σπίτι που το έχτισες με μια δεκαετία δουλειάς και το τελειοποίησης τα επόμενα χρόνια. Πήρες και ένα στεγαστικό δάνειο. Μένεις σήμερα σε ένα σπίτι που αν θέλαμε να βρούμε να νοικιάσουμε αντίστοιχο.. θα θέλαμε πάνω από 800€. Εμείς μένουμε σε ένα χειρότερο και πληρώνουμε 600€ κάθε μήνα. Μαζί με τα κοινόχρηστα και το πάρκινγκ πληρώνουμε 700€. Για να φτιάξουμε δικό μας σπίτι.. ούτε συζήτηση βέβαια!
Άρα μας μένουν 1.000€ για όλη την οικογένεια. Εσείς 2 συνταξιούχοι.. σας μένουν 1.300€. Μου λες τόσο καιρό.. γιατί δεν αλλάζω αυτό το παλιό αυτοκίνητο και δεν παίρνω ένα καινούργιο.. ένα πιο ασφαλή για την οικογένεια. Να σου πω ότι ένα αυτοκίνητο για να αγοραστεί με τα παραπάνω δεδομένα.. θα πρέπει να γίνει με δάνειο. Ξέρεις ότι τα επιτόκια είναι διπλάσια απ’ ότι όταν είχα αγοράσει αυτό το αυτοκίνητο προ 20ετίας; Πλέον.. για ένα αυτοκίνητο 20.000€.. θα πρέπει να πληρώνω 300€ για μια δεκαετία. Γίνεται αυτό; Πώς θα σπουδάσουν τα παιδιά μου;
Σπουδές.. φροντιστήρια.. κοινωνικές υποχρεώσεις των παιδιών. Ξέρεις πόσα χρήματα φεύγουν εκεί; Είναι νομίζεις το ίδιο με παλιά; Ρεύμα.. τηλέφωνο.. μετακινήσεις.. ασφάλειες.. είναι νομίζεις ίσου κόστους με παλιότερα; Πόσες φορές έχεις παραπονεθεί εσύ για τις μετακινήσεις σας; Πόσες φορές έχεις πει ότι θα το παρατήσεις το αυτοκίνητο;
Με χίλια ευρώ το μήνα για μια 4μελή οικογένεια.. δεν μπορείς να έχεις επιλογές. Ιδίως τώρα που το σούπερ μάρκετ έχει φτάσει εδώ που έχει φτάσει. Ξέρεις.. στο σούπερ μάρκετ δεν έχεις επιλογή. Τα παιδιά ιδίως.. θα πρέπει να τρέφονται σωστά. Άρα το γάλα.. τα δημητριακά.. το τοστ.. τα φρούτα και άλλες τροφές.. θα πρέπει να τις πάρουμε οπωσδήποτε. Επίσης βασικά είδη υγιεινής και καθαριότητας. Ξέρεις πόσο πήγε το χαρτί υγείας; Πλέον το σούπερ μάρκετ κοστίζει συνολικά πάνω από 600€ το μήνα.
Άρα με λιγότερα από 400€ θα πρέπει να καλύψουμε έξοδα αυτοκινήτου.. κινητά.. ίντερνετ.. ρεύμα.. νερό.. θέρμανση. Μένει τίποτα για ρούχα.. για κοινωνικές υποχρεώσεις.. για ψυχαγωγία; Δεν μένει λοιπόν τίποτα. Κόβουμε από παντού για να πάμε για έναν καφέ.. για μια ταβέρνα. Δουλεύουμε σαν τα σκυλιά.. και δεν μπορούμε να φάμε σαν οικογένεια ένα σουβλάκι. Το ξέρεις ότι το σουβλάκι σήμερα κάνει πάνω από 2€ και το πιτόγυρο πάνω από 3€;
Μετά μου λες να πάω την οικογένεια διακοπές. Πώς θα πάμε διακοπές; Ακόμα και πληρωμένη να είναι η διαμονή.. πώς θα μετακινηθώ εκεί.. τι θα τρώμε.. που θα κάνουμε μπάνιο; Μόνο για να βρούμε μια παραλία ωραία.. σίγουρα θα είναι ιδιωτική και βέβαια θέλουμε 20€ η οικογένεια για να κάνουμε ένα μπάνιο και να πιούμε έναν καφέ. Δηλαδή για 5 ημέρες.. για 1 βουτιά κάθε μέρα.. θέλουμε 100€. Βάλε το φαγητό.. βάλε τη μετακίνηση.. βάλε το να πιούμε μια μπύρα.. να κάνουμε μια βόλτα στα σοκάκια και να πάρουμε κανένα αναμνηστικό.. δεν θέλουμε 1.000€ όλη η οικογένεια για 5 ημέρες;
Να το κάνουμε.. να μαζευτούμε και να πάμε διακοπές. Να ξοδέψουμε το χιλιάρικο.. και να το ευχαριστηθούμε. Μετά το Σεπτέμβριο.. ξέρεις πόσα χρειάζονται για τα σχολικά των 2 παιδιών; Μαζί με εγγραφές και κανένα καινούργιο ρούχο ή παπούτσι.. χρειάζονται πάνω από 500€. Ξέρεις πόσες φορές θα μετανιώσουμε για το χιλιάρικο των διακοπών;
Θα μπορούσα πατέρα να σου πω και άλλα. Να σου πω πόσα ξοδεύουμε αν αρρωστήσει κάποιος.. να σου πω για το πόσο ντρεπόμαστε όταν τα κανάλια μας δείχνουν τον κόσμο να φεύγει για τα νησιά το καλοκαίρι.. να σου πω πόσο ανησυχούμε για το που θα περάσει το μεγάλο το παιδί για σπουδές.. να σου πω για το πόσο στεναχωριόμαστε όταν χαλάει ένα κινητό ή κάτι άλλο στο σπίτι.. γιατί ξέρουμε πόσο θα ματώσουμε για να πάρουμε καινούργιο.. Θα σου μιλήσω όμως για την πολιτική ανωριμότητα.
Πολιτική ανωριμότητα είναι πατέρα να μην αντιλαμβάνεται κάποιος το ταξικό πρόσημο της κάλπης. Κι αυτός ο κάποιος είσαι εσύ πατέρα και όχι εγώ. Αυτό συμβαίνει γιατί εσύ στην ηλικία μου είχες άλλα όνειρα. Να φτιάξεις το σπίτι.. να ανοίξεις δική σου επιχείρηση.. να πάρεις ένα καλό αυτοκίνητο.. να πάμε διακοπές σε ένα όμορφο μέρος.. να σπουδάσεις τα παιδιά.. και γενικά να ζήσουμε ακόμα καλύτερα. Όπως αντιλαμβάνεσαι.. είναι άλλα τα δικά μου όνειρα σήμερα.. και αυτά συνοψίζονται σε μια φράση. Ονειρεύομαι να ξυπνήσω μια μέρα και να μη με απασχολεί το ζήτημα της επιβίωσης.
Σήμερα κάποιοι πλουτίζουν ευκολότερα.. ενώ οι πολλοί.. βυθίζονται στη φτώχεια. Οι κοινωνικές τάξεις γίνονται ευδιάκριτες και η μεσαία τάξη δεν υφίσταται. Κανένας ταξικά μεσαίος δεν θα μπορεί να ονειρεύεται κάτι καλύτερο. Θα υπάρχουν οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Οι μοίρες τους ποτέ δεν θα συναντηθούν. Αυτό είναι ως πεποίθηση πολιτικά ώριμο; Είναι δημοκρατικά ανεκτό;
Φωτογραφίες: Valentina Locatelli, Stephanie Harvey and Ryan Christodoulou (Unsplash)