Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Είναι σύνηθες, όταν τελειώνει μία χρονιά, να κάνουμε την ανασκόπησή μας. Τη διαδικασία αυτή θα την έχουμε ακούσει και ως απολογισμό, αποτίμηση, αξιολόγηση. Αν κι έχει πολλά ονόματα λοιπόν, ουσιαστικά πρόκειται για μια αποτύπωση του τι συνέβη, τι πήγε καλά, τι μας απογοήτευσε… Μια παρατήρηση όλων όσων ζήσαμε και τη γεύση που μας άφησαν, γλυκιά ή πικρή.
Το βρήκα στην είσοδο ενός εμπορικού κέντρου στη Βαλένθια
Όλο αυτό μας βοηθάει να εξελισσόμαστε, να προχωράμε παρακάτω, ν’ αλλάζουμε κεφάλαιο στη ζωή μας, καθώς και ν’ αναθεωρούμε στόχους και πιστεύω. Μας βοηθάει ακόμη να μαθαίνουμε από τα λάθη μας αλλά και ν’ αναγνωρίζουμε τις επιτυχίες μας και να είμαστε περήφανοι γι’ αυτές.
Εσείς κάνετε ανασκόπηση; Ορίζετε κι εκείνα τα δημοφιλή new year’s resolutions, που λένε οι Αμερικανοί;
Που λέτε, έχουμε φίλους Αμερικανούς, που κάθε χρόνο τέτοια εποχή μας στέλνουν μία επιστολή. Είναι η ανασκόπηση της χρονιάς τους, αποτυπωμένη σ’ ένα πολυσέλιδο γράμμα, εμπλουτισμένο με φωτογραφίες από τα κυριότερα ορόσημα, πασπαλισμένο με χιούμορ, πολλές ευχές και νέους στόχους. Μπορώ να πω ότι το περιμένω με ανυπομονησία κάθε χρόνο. Ποτέ δεν έχω καταφέρει να φτιάξω κάτι αντίστοιχο, ωστόσο τους απαντάω κι εγώ για τη δική μας χρονιά, λίγο πιο συνοπτικά.
Με αφορμή αυτή την ωραία συνήθεια ανασκόπησης που μοιράζεται με φίλους, θα ήθελα να κάνω κάτι αντίστοιχο, λίγο διαφορετικό…
Καταρχάς, θεωρώ ότι ο αληθινός φίλος φαίνεται στις χαρές και στις επιτυχίες και όχι στα δύσκολα και στις λύπες. Οι περισσότεροι λένε το αντίθετο, ότι “ο φίλος στα δύσκολα φαίνεται” και γι’ αυτό θα τους προτείνω να το ξανασκεφτούν.
Dancers in Blue, του Edgar Degas, Μουσείο D’Orsay, Παρίσι (προσωπικό αρχείο)
Το να στηρίζεις κάποιον στη στενοχώρια του, να δείχνεις συμπόνια και κατανόηση είναι ευκολότερο. Αισθάνεσαι απαραίτητος και προστατευτικός, ενώ βρίσκεσαι σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τον φίλο σου που βρίσκεται σε ανάγκη. Το πραγματικά δύσκολο είναι να χαρείς με τη χαρά και την επιτυχία του φίλου σου. Να χαρείς ειλικρινά και μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου, να μη ζηλέψεις, να μην μπεις σε διαδικασία σύγκρισης.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ανασκόπηση του 2022;;;
Μου επιτρέπετε, θέλω να πιστεύω, στο τελευταίο άρθρο μου για τη φετινή χρονιά, να κάνω διάφορους συνειρμούς και σκέψεις…
Ο απολογισμός της χρονιάς, που τις τελευταίες μέρες γυρίζει στο μυαλό μου μέχρι να έρθει ν’ αποτυπωθεί σε αυτό εδώ το post, έχει να κάνει με πολλές από τις φίλες μου. Έχει να κάνει με τις επιτυχίες τους, τα επιτεύγματά τους, τα success stories τους, τις ευτυχισμένες στιγμές τους ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το!
Το βρήκα στο παρκάκι της Παύλιανης
Ξεκινάω με την Ελένη μας η οποία επέστρεψε στο ραδιόφωνο. Μπορεί να είναι πολύ πρόσφατο, αλλά είναι, κατά την άποψή μου, ένα σημαντικό γεγονός. Και θέλω να ξέρει ότι είμαι περήφανη για εκείνη που τόλμησε και ότι μου φτιάχνει τη μέρα, όταν στις 8 ακριβώς που φτάνω στην εργασία μου, ακούω την χαμογελαστή της καλημέρα.
Για τις υπόλοιπες φίλες δεν θα πω ονόματα και δεν έχει σημασία…
Θα δηλώσω απλώς ότι οι επιτυχίες τους, σε όλους τους τομείς, με κάνουν χαρούμενη και θεωρώ κάθε μία ξεχωριστά ως πρότυπο. Για τη φίλη που ξεκίνησε δική της επιχείρηση, για τη φίλη που άλλαξε δουλειά και βρέθηκε από ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον σε ένα υγιές και πολλά υποσχόμενο, για τη φίλη που βρήκε την αγάπη, για τη φίλη που σπούδασε, για τη φίλη που αναβαθμίστηκε, για τη φίλη που πήρε δύσκολες αποφάσεις και της βγήκαν σε καλό.
Το βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο στη Λισαβόνα
Για όλες αυτές τις φίλες που τόλμησαν, νιώθω υπερήφανη κι ευγνώμων.
Όσο για τη δική μου ανασκόπηση… Αν θέλετε κάτι να μου ευχηθείτε φίλοι μου, εκτός από υγεία για την οικογένειά μου κι εμένα, που είναι πρωταρχικής σημασίας, θα ήθελα κρατήσω δύο πράγματα από το 2022 και για το 2023:
Τους λατρεμένους μου γείτονες και
Τα ταξίδια!
Καλή χρονιά με όνειρα και τόλμη!