Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Σήμερα ξεκινάει μια νέα σχολική χρονιά! Σε όποια σχολική βαθμίδα κι αν φοιτεί ένα παιδί, η σημερινή μέρα σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα, μια καινούρια διαδρομή προς τη γνώση, την πρόοδο, τη θέσπιση κι επίτευξη στόχων. Παράλληλα, τα παιδιά επιστρέφουν στο χώρο όπου κοινωνικοποιούνται, βρίσκουν φίλους, συνεργάζονται και μαθαίνουν να δουλεύουν ομαδικά.
Κι επειδή το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία, αποτελεί και μια “πρόβα” για τη μετέπειτα έξοδο στην κοινωνία των ενηλίκων. Μέσα στην κοινωνία του σχολείου θα υπάρξουν και παρεξηγήσεις, προστριβές, συγκρούσεις που θα πρέπει να επιλυθούν με δίκαιο τρόπο, για ν’ αποτελέσει κάθε διαφωνία και κάθε σφάλμα ένα μάθημα για αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων.
Γράφω σήμερα αυτά τα λόγια, βαθιά επηρεασμένη από τα δεινά που βιώνουν συμπολίτες μας στη Θεσσαλία, γνωρίζοντας ότι για πολλά παιδιά φέτος η έναρξη της σχολικής χρονιάς δεν θα είναι αυτό που περίμεναν και μετά την παρακολούθηση της παιδικής θεατρικής παράστασης “Παραμύθι χωρίς όνομα” της Κάρμεν Ρουγγέρη χθες βράδυ, μιας παράστασης με διαχρονικά μηνύματα – θησαυρούς.
Χωρίς παιδιά δεν υπάρχει ελπίδα και σε αυτά πρέπει να επενδύσουμε όλες μας τις δυνάμεις και να τους παρέχουμε τα εφόδια να ανοικοδομήσουν μια καλύτερη κοινωνία. Τα εφόδια αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από την παιδεία και τις αξίες του σεβασμού και της συλλογικότητας. Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντί τους γιατί εμείς αποτελούμε τα ζωντανά παραδείγματα προς μίμηση.
Στο παραμύθι χωρίς όνομα, η χώρα του Βασιλιά Αστόχαστου καταστράφηκε εντελώς. Τα χρήματα ξοδεύτηκαν αλόγιστα, οι έχοντες εξουσία έκλεβαν, καταπατούσαν κι εξαγόραζαν τη δικαιοσύνη, οι φτωχοί αναζητούσαν καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες, η διαφθορά κυριαρχούσε και ο εχθρός καραδοκούσε να επιτεθεί την κατάλληλη στιγμή που δε θα έβρισκε καμία αντίσταση.
Ο πρίγκιπας Συνετός μη αντέχοντας άλλο αυτή την κατάσταση, κατόρθωσε να εμπνεύσει πίστη και εμπιστοσύνη στο λαό του, ώστε όλοι μαζί να βοηθήσουν να ανορθωθεί η χώρα. Και όπως σε όλα τα παραμύθια έτσι και σε αυτό, το ευτυχισμένο τέλος και η υπόσχεση να “ζήσουμε εμείς καλύτερα”, μας άφησε με την ελπίδα ότι δεν έχουν χαθεί τα πάντα, αρκεί να παλέψουμε μαζί για το κοινό καλό…
Για τη νέα σχολική χρονιά λοιπόν, κλείνοντας, έχω κάποιες συμβουλές με όλη μου την αγάπη.
Προς τους γονείς:
Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζει κανείς με τίποτα, γι’ αυτό ας επιτρέψουμε τα παιδιά να τα ζήσουν όχι μόνο μέσα σε κλίμα στρες, πυρετώδους προετοιμασίας και μελέτης μέχρι τελικής πτώσης. Ας επιτρέψουμε και τα λάθη, το παιχνίδι, την ξεγνοιασιά. Όλοι θέλουμε το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά μας, με αυτό το μέλημα κοιμόμαστε και ξυπνάμε κάθε μέρα. Ας αφήσουμε τους εκπαιδευτικούς να κάνουν τη δουλειά τους, ας τους στηρίξουμε, ας χτίσουμε μια εποικοδομητική επικοινωνία με το σχολείο και ας είμαστε ενεργά μέλη στους συλλόγους γονέων με κυρίαρχο σκοπό την αναβαθμισμένη παιδεία.
Προς τους εκπαιδευτικούς:
Είναι δύσκολο το έργο σας. Καλείστε να αποτελέσετε πηγή έμπνευσης και να δώσετε ευγενή κίνητρα στα παιδιά μας. Εύχομαι να τα καταφέρετε! Όλοι μας θυμόμαστε εκείνον το δάσκαλο κι εκείνη τη δασκάλα που μας καθόρισαν στη μαθησιακή μας πορεία.
Ευλογημένη και δημιουργική σχολική χρονιά σε όλους!