Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται μεγάλες αλλαγές στην κοινωνία μας και καλούμαστε να τις δούμε και να τις καταλάβουμε.
Μετά τον κοβιντ μάλιστα βλέπουμε πολύ μεγάλες αλλαγές σε όλα σχεδόν αλλά κυρίως στις ανθρώπινες σχέσεις.
Κάπως κλονιστήκαμε και αυτό βγήκε έντονα προς τα έξω. Φιλίες αλλά και σχέσεις είναι λίγο πιο σαθρές και ο καθένας είναι πιο μόνος από ότι πριν.
Ιδίως στις μεγάλες πόλεις βλέπεις πιο έντονα το πρόβλημα, με τον κόσμο να έχει περισσότερα νεύρα και λιγότερη επικοινωνία.
Μάλλον δεν έγινε η αποθεραπεία της κατάστασης σωστά και έτσι αντιλαμβάνεσαι μια αποξένωση.
Λύνεται άραγε αυτό; Φυσικά όμως και αυτό χρειάζεται χρόνο.
Οι ασπίδες που έχουν βάλει οι άνθρωποι μπροστά τους δεν φεύγουν εύκολα. Χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια να δεις τον συνάνθρωπο και να έρθουν πιο κοντά ο ένας με τον άλλο.
Ήρθε μια διχοτόμηση που μας μπέρδεψε και αυτά τα χρόνια προσπαθούμε να καλύψουμε αυτό το κενό.
Ξαφνικά χωριστήκαμε σε στρατόπεδα, φοβόμασταν τις συναναστροφές και όλοι μας αλλάξαμε.
Όμως πρέπει να έρθει και πάλι ισορροπία. Ο καθένας από το δικό του πόστο, με τους δικούς του ανθρώπους οφείλει να προσπαθήσει να δει το πρόβλημα.
Οφείλουμε να δούμε τι έχει αλλάξει και να το φτιάξουμε.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχασαν δουλειές και επιχειρήσεις, που ήρθαν πίσω οικονομικά. Άνθρωποι που ξαφνικά φοβήθηκαν να βλέπουν κόσμο.
Μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε άμεσα όμως αν κοιτάξουμε γύρω μας προσεκτικά θα το δούμε.
Δεν αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ πως γίνεται σε μια τέτοια πανδημία με τόσο καιρό lockdown, πως γίνεται να μην υπήρξε μέριμνα ψυχικής υγείας του κόσμου.
Δεν έπρεπε ένα τέτοιο μέτρο να φέρει μαζί του και κάποιες σκέψεις για τέτοιου είδους έρευνα;
Έχουν περάσει δυο χρόνια και τα αποτελέσματα είναι εμφανή χωρίς όμως την απαραίτητη περίθαλψη και προστασία.
Μήπως ήρθε η ώρα να το δούμε λίγο και να ψάξουμε ίσως μια λύση; Να ζητήσουμε λύσεις ενδεχομένως από τους αρμόδιους;
Να απαιτήσουμε υπηρεσίες για το κοινό;
Μια σωστή κοινωνία χρειάζεται απαραίτητα δράσεις όταν συμβαίνουν τόσο ακραία πράγματα. Η δίκη μας κοινωνία ίσως να μην βοηθήθηκε όσο θα έπρεπε. Ίσως ταυτόχρονα ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε το πρόβλημα και να αναζητήσουμε λύσεις.
Όλα ξεκινούν από εμάς, το περιβάλλον μας και επεκτείνονται σιγά σιγά στον έξω κόσμο. Ήρθε η ώρα να το αντιληφθούμε.