Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Πήγα λοιπόν σε ρεπορτάζ κορίτσια, όπου συνάντησα τους πιο χαρούμενους ανθρώπους και μου έκανε πραγματικά τρομερή εντύπωση.
Μέσα σε όλον αυτόν τον όγκο χιονιού, με αποκλεισμένα χωριά, ένα χωριό που αποκλείστηκε για 2 ολόκληρες μέρες, είναι χαρούμενο που είναι όλοι υγιείς και δεν χρειάστηκε κάποιος κάτι επείγον.
Πόση αλληλεγγύη και πόση χαρά να αντέξει το μυαλό μας, που έχουμε μάθει να ακούμε γκρίνια ή να γκρινιάζουμε εμείς οι ίδιοι.
Οι άνθρωποι λοιπόν σήμερα, τέταρτη μέρα βγήκαν να χαρούν τον ήλιο που επιτέλους βγήκε και πάλι και να χαρούν την εικόνα αυτή.
Χαρούμενοι, απλοί και ευγενικοί, δοξάζουν που είναι καλά. Και αναρωτιέσαι αν τελικά κάποια χωριά, κρατούν αυτό ακριβώς. Την χαρά της φύσης, την χαρά της παρέας, την χαρά της ζωής, χωρίς γκρίνιες και παράπονα.
Και όλους εμάς οι χαρούμενοι άνθρωποι μας εμπνέουν, γιατί μας δίνουν την δική τους ζωντάνια, γιατί μας μεταδίδουν την ενέργειά τους.
Ας σκορπίσουμε χαμόγελα, γιατί σε όλους μας αξίζει!