Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Στη παραπάνω φωτογραφία είναι η Olena.. μητέρα του Denys Snihur, 25 ετών.. συνοριοφύλακα-στρατιώτη που σκοτώθηκε από ρωσικό βομβαρδισμό. Θρηνεί τον γιο της κατά τη διάρκεια της κηδείας του στο νεκροταφείο του Λυχάκιβ.. στο Λβιβ της Ουκρανίας. ( Zohra Bensemra/Reuters).
Κι εδώ βλέπουμε άλλη μια μητέρα από την Ουκρανία.. Από το Euromaidan Press η φωτογραφία αυτή και είναι εξίσου συγκλονιστική.. Βλέπετε ότι αυτά που κάνει ο πόλεμος στις γυναίκες δεν χωνεύονται.. Η μάνα κλαίει το παιδί της από τη μια.. η μάνα προστατεύει το παιδί της από την άλλη..
Αποφάσισα κατόπιν συζητήσεως με την Ελένη Φούρλη.. να καταγράφω τον πόλεμο στην Ουκρανία από μια ανθρώπινη οπτική.. από μια άποψη που ταιριάζει στο elenifourli.com και που εκφράζει και μια αντιπολεμική θέση.. Τα μέσα που χρησιμοποιώ είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.. εκεί που μπορείς να βρεις ελεύθερες ειδήσεις.. Τις κρίνω και τις αξιολογώ.. και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι συνήθως.. αυτό που βρίσκω είναι η αλήθεια μέσα στην ελευθερία τους..
Το ίδιο απ’ ότι αντιλήφθηκα κάνουν και τα μεγάλα ειδησεογραφικά μέσα ανά τον κόσμο.. Δηλαδή ψάχνουν στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης αναφορές και εμπειρίες προσώπων αγνώστων.. Από την έρευνά μου όλο το περασμένο διάστημα.. αυτό που έχω γενικά αντιληφθεί είναι ότι ειδικά στη Ρωσία.. η ελευθερία του λόγου και του τύπου.. δεν είναι απλά ελεγχόμενη.. αλλά ανύπαρκτη. Όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν ηθικά δολοφονηθεί.. Το BBC αναφέρει σχετικά με αυτό.. ότι τα ρωσικά ΜΜΕ αποκρύπτουν να δημοσιεύουν ακόμα και τις κηδείες των Ρώσων στρατιωτών.
Δημοσιογράφος από την Σιβηρία δήλωσε στο BBC: «Σε επίπεδο τοπικών αρχών όλα τα ΜΜΕ έχουν την διαταγή να μην δημοσιεύουν κανένα στοιχείο για απώλειες στην Ουκρανία .Το χειρότερο όμως είναι ότι οι τοπικές αρχές απαγορεύουν στους συγγενείς των πεσόντων να πενθήσουν! Τους λένε: Μην το κάνετε θέμα τώρα! Θα βρούμε ένα τρόπο να τιμήσουμε την μνήμη των αγοριών σας αργότερα…»
Κι ενώ πάνω βλέπετε άλλη μια Ουκρανή μάνα να προστατεύει το νεογέννητο παιδί της από τους βομβαρδισμούς.. στη Ρωσία οι μανάδες προσπαθούν μέσα από την επιτροπή μητέρων στρατιωτών.. που είναι μια ιδιωτική εθελοντική πρωτοβουλία.. να μάθουν νέα για τα παιδιά τους.. τα οποία δίχως τη θέλησή τους έχουν εμπλακεί στον πόλεμο του Πούτιν.. Σκεφτείτε ότι μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έμαθαν ότι τα παιδιά τους πολεμούν.. ακόμα δε υπάρχει και η περίπτωση που μητέρα μέσα από την επίσημη ανακοίνωση του Ουκρανικού πολεμικού αρχηγείου είδε το παιδί της να έχει αιχμαλωτιστεί από τον Ουκρανικό στρατό.. Δεν είναι τραγικό αυτό;
Σύμφωνα λοιπόν με την Επιτροπή Μητέρων Στρατιωτών.. ο πόλεμος έχει αντίκτυπο στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας να στρατολογήσουν νέους στρατιώτες.. καθώς οι άνθρωποι δεν θέλουν να ενταχθούν. Όσοι δεν θέλουν να υπηρετήσουν και εμφανίζουν διάφορα πιστοποιητικά.. στιγματίζονται και δέχονται κακή συμπεριφορά..
Η Daineko.. είναι μια περίπτωση μητέρας Ρώσου στρατιώτη.. Έγραψε στο facebook ότι η Επιτροπή Μητέρων Στρατιωτών τη βοηθά να προσπαθήσει να βρει τον γιο της.
«Είμαι σαν πέτρα. Δεν κλαίω.. δεν κοιμάμαι.. δεν τρώω. Θα κλάψω όταν αγκαλιάσω τον γιο μου», ανέφερε σε μια ομάδα στο facebook. «Μας ζήτησαν να το ονομάσουμε “ειδική επιχείρηση” στην Ουκρανία. Δεν το χρειάζομαι.. ο γιος μου δεν το χρειάζεται.. κανείς στη Ρωσία δεν το χρειάζεται. Αυτός δεν είναι ο πόλεμος μου».
Σχεδόν μόλις ξεκίνησε η εισβολή στις 24 Φεβρουαρίου άρχισαν να εμφανίζονται βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δείχνουν Ρώσους στρατιώτες που φέρεται να αιχμαλωτίστηκαν από τις ουκρανικές δυνάμεις. Σε ένα βίντεο.. ένας στρατιώτης που φαίνεται να είναι Ρώσος ακούγεται να λέει: “Μαμά και μπαμπά δεν ήθελα να έρθω εδώ. Με έκαναν”.
Μια άλλη Ρωσίδα μάνα.. η Natalia Deineka.. σημειώνει ότι έμαθε από την αδερφή της ότι ο 19χρονος γιος της.. στρατιώτης του ρωσικού στρατού.. συνελήφθη στην Ουκρανία. Πιστεύει ότι συνελήφθη την πρώτη ημέρα της εισβολής της Ρωσίας. Ισχυρίζεται επίσης ότι η αδερφή της έδειξε τις φωτογραφίες της από αιχμάλωτους Ρώσους στρατιώτες που δημοσιεύτηκαν στη σελίδα του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στο Facebook και της είπε ότι ο γιος της.. Ραφίκ Ραχμανκούλοφ.. απεικονίζεται σε μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στις 24 Φεβρουαρίου.
Η Deineka λέει ότι η τελευταία φορά που μίλησε με τον γιο της ήταν στις 23 Φεβρουαρίου – μια μέρα πριν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την εισβολή του στην Ουκρανία. Τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης αμφισβήτησαν την αλήθεια των φωτογραφιών και της ιστορίας της Deineka και την κατηγόρησαν ότι λέει ψέματα.
Από τότε που έμαθε για τη σύλληψη του γιου της, η Deineka προσπαθεί να πάρει απαντήσεις από το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας.
Η Deineka πήγε να μιλήσει με στρατιωτικούς αξιωματούχους και τους είπε: «Είμαι μητέρα ενός αιχμάλωτου στρατιώτη. Χρειάζομαι επαφή με την αντικατασκοπεία ή με κάποιον που μπορεί να μου δώσει πληροφορίες για το πού βρίσκεται». Οι υπάλληλοι.. σύμφωνα με την ίδια.. της είπαν ότι δεν μπορούσαν να της δώσουν καμία πληροφορία και της έδωσαν τη διεύθυνση του Ερυθρού Σταυρού.
Κι αν πούμε αγαπητοί/ες μου ότι αυτό που κάνουν στις οικογένειες των Ρώσων στρατιωτών είναι αμαρτία..αυτό που κάνουν στους δημοσιογράφους είναι εγκληματικό.. τότε – πείτε μου – αυτό που κάνουν στα μικρά παιδιά που βλέπετε στην παρακάτω δημοσίευση.. πώς θα το χαρακτηρίζατε;
Την παραπάνω φωτογραφία ανέβασε ο Kadochnikov Viktor.. ένας Ρώσος εκπαιδευτικός που μένει στη Μόσχα.. Βλέπετε τα παιδιά να είναι στα γόνατα και να κρατούν πινακίδες με το γράμμα Z που είναι αυτό που είναι σημειωμένο στα ρωσικά άρματα κατά την εισβολή. Τη συνόδευσε με το παρακάτω..
Τα παιδιά στη Ρωσία είναι αναφαίρετη ιδιοκτησία του κράτους, στο οποίο ανήκουν εξ ολοκλήρου. Το κράτος τους υποβάλλει ντροπιαστικά σε εξευτελιστικά πειράματα και τα χρησιμοποιεί σε προπαγανδιστικές εκστρατείες για τη δόξα του νέου φασισμού. Γονάτισαν τους πιο ευάλωτους (ποιος είπε ότι η Ρωσία δεν μπορεί να γονατίσει;), βουλώνοντας τα χέρια τους με μια σβάστικα. Και όταν μεγαλώσουν, θα τους δώσουν ένα πολυβόλο και θα τους στείλουν για ανακύκλωση σε άλλο κράτος με το πρόσχημα ότι θα πολεμήσουν τον ναζισμό.
Εν κατακλείδι.. είδατε αλήθεια τι κάνει ένας πόλεμος στους λαούς; Για ποιον λαό άραγε να κλάψουμε.. αφού και οι δυο πληρώνουν το τίμημα;