
Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Η σχολική βία είναι φαινόμενο αναχρονιστικό και οπισθοδρομικό.. Σε καμιά περίπτωση δεν συνάδει με την τεχνολογική.. την επιστημονική πρόοδο.. όπως και την πολιτιστική εξέλιξη των σύγχρονων κοινωνιών… Είναι σαφέστατα φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας το οποίο μπορεί εκ πρώτης όψης να μας ευαισθητοποιεί.. καθώς μιλάμε για μικρά παιδιά.. εντούτοις.. θα πρέπει πέραν του «κρίμα» που ακούγεται.. η εμμονή του να μας προβληματίζει.
Ορισμένα παιδιά.. σήμερα.. δεν συνειδητοποιούν σε βάθος τις συνέπειες των πράξεών τους στους άλλους. Αδυνατούν ακόμη και να ελέγξουν την επιθετικότητά τους. Κινούνται συνήθως με γνώμονα την αυτοπροβολή.. ενώ επιδιώκουν την αναγνώριση μέσω της δύναμης που φέρει την εξουσία απέναντι στους πιο αδύναμους.. Επαίρονται από την αίσθηση της υπεροχής στη δύναμή τους.. στη γνώση πολεμικών τεχνών.. στη χρήση κάθε είδους όπλου.. από έναν λοστό.. έναν σογιά.. μέχρι και ένα κανονικό όπλο..