Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Δεν ήταν μια συνηθισμένη Παρασκευή αυτή αγαπητοί φίλοι. Ήταν μια περίεργη, μπερδεμένη, διαφορετική Παρασκευή, γεμάτη ανάμικτα συναισθήματα.
Μιλάω με γρίφους, ξέρω…
Δύο θέματα απασχολούν έντονα το μυαλό μου σήμερα: ότι απεχθάνομαι τους αποχαιρετισμούς και ότι ένας βασικός παράγοντας για να πηγαίνουμε με όρεξη το πρωί στην εργασία μας είναι το ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον… Και τι κάνει ευχάριστο κι εποικοδομητικό ένα εργασιακό περιβάλλον;;; Οι καλοί συνάδελφοι και ακόμη περισσότερο, οι συνάδελφοι που έχουν αναβαθμιστεί σε φίλους!
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά ενός καλού συνάδελφου, πώς θα τον αναγνωρίσεις;;;
- Καλημερίζει με χαμόγελο.
- Προσφέρεται να βοηθήσει όταν πήζεις.
- Όταν είσαι καινούριος στη δουλειά, κι εκείνος «παλιός», προσπαθεί να σε κάνει να νιώσεις άνετα. Σε υποδέχεται με χαρά, σε ξεναγεί, κάνεις τις συστάσεις.
- Δεν τρώει το φαγητό σου από το (κοινόχρηστο) ψυγείο!
- Χαίρεται με την επιτυχία σου.
- Σε υποστηρίζει στην αποτυχία σου.
- Σε υπερασπίζεται όταν αδικείσαι.
- Σε περιόδους πολλών απαιτήσεων και μεγάλης πίεσης, ξέρει τον τρόπο να σε βοηθάει να αποφορτιστείς.
Το γραφείο και γενικότερα ο χώρος όπου εργαζόμαστε είναι δεύτερο σπίτι μας. Περνάμε το 1/3 της ημέρας μας εκεί και μοιραζόμαστε εμπειρίες με τους συναδέλφους μας.
Τους συναδέλφους μας, δεν τους επιλέγουμε εμείς, συνήθως. Καλούμαστε όμως να συνεργαστούμε αρμονικά, να πετύχουμε στόχους και να φέρουμε αποτελέσματα. Είμαστε υποχρεωμένοι να τους «ανεχτούμε» κι εκείνοι εμάς. Τους βλέπουμε κάθε μέρα, είτε θέλουμε, είτε όχι.
Φανταστείτε τώρα (πολλοί το ζείτε και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία), να έχετε την ατυχία να βρίσκεστε σε ένα εργασιακό περιβάλλον, όπου περνάτε 8 ώρες την ημέρα και γυρίζετε σπίτι σας έχοντας πει μια «καλημέρα» κι ένα «καλό απόγευμα», κι αυτά με μισή καρδιά. Αυτό το «απρόσωπο» αλλά γεμάτο πρόσωπα, περιβάλλον, που πολλούς βαραίνει ψυχολογικά. Πολλή συζήτηση γίνεται άλλωστε στις μέρες μας για τοξικά περιβάλλοντα και ανθρώπους που μας επιβαρύνουν ψυχολογικά.
Φανταστείτε όμως και το αντίθετο: ένα ανθρώπινο εργασιακό περιβάλλον, όπου η προσπάθεια, ο κόπος και η γεμάτη εκκρεμότητες καθημερινότητα, ισορροπούν με την κοινωνικοποίηση και τις ευχάριστες διαπροσωπικές σχέσεις. Κάπου, όπου οι άνθρωποι έχουν κατανόηση, ευγένεια, γενναιοδωρία και διάθεση για επικοινωνία.
Τα περιβάλλοντα αυτά τα συνθέτουν οι άνθρωποι – οι συνάδελφοι (συν + αδελφός).
Όταν λοιπόν φτάνει μία μέρα που χάνεις έναν καλό συνάδελφο, από εκείνους που είναι και φίλοι, τότε αισθάνεσαι πολύ περίεργα. Αν φεύγει επειδή πηγαίνει κάπου καλύτερα, σίγουρα χαίρεσαι. Όμως ταυτόχρονα χάνεις ένα στήριγμα, έναν θετικό άνθρωπο από την καθημερινότητά σου. Επομένως, νιώθεις και λύπη.
Χαρά και λύπη, λοιπόν μαζί σήμερα αγαπητοί φίλοι. Έφυγε μία συνάδελφος, παραμένει τουλάχιστον μία καλή φίλη. Και αυτό με παρηγορεί. Γιατί κατά τ’ άλλα, απεχθάνομαι τους αποχαιρετισμούς!
Καλό Σαββατοκύριακο!