Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Το Υπουργείο Παιδείας έχει καθιερώσει την 6η Μαρτίου ως την Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού («school bullying»).
Πώς ορίζεται ο σχολικός εκφοβισμός ή γενικά ο εκφοβισμός; Δανείζομαι κείμενο από το επίσημο website της Ελληνικής Αστυνομίας:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το πείραγμα (φίλοι που πειράζονται, με στόχο να κάνουν πλάκα και δεν ενοχλείται κανείς).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η σύγκρουση (ακόμη κι αν αυτή είναι βίαιη), μεταξύ παιδιών που έχουν ίση δύναμη (αριθμός, σωματική διάπλαση, κοινωνική θέση, κουλτούρα).
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο καυγάς ανάμεσα σε παιδιά που έχουν ίδια συναισθηματική κατάσταση (δύο εξίσου θυμωμένα παιδιά για ένα συγκεκριμένο λόγο).
ΕΙΝΑΙ μία απρόκλητη, επαναλαμβανόμενη, εσκεμμένη, επιθετική συμπεριφορά, όπου υπάρχει ανισότητα δυνάμεων, αντικειμενική (π.χ. σωματική) ή υποκειμενική (π.χ. προσωπικότητας).
Μια πολύ διαδεδομένη μορφή εκφοβισμού τα τελευταία χρόνια λόγω του γεγονότος ότι το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τo online gaming είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των παιδιών, είναι ο διαδικτυακός εκφοβισμός. Τo Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου μας ενημερώνει σχετικά:
Διαδικτυακός εκφοβισμός ονομάζεται οποιαδήποτε ενέργεια στο διαδίκτυο που έχει ως στόχο να προκαλέσει φόβο και να οδηγήσει κάποιον χρήστη σε απόγνωση. Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι ότι πρέπει να γίνεται επαναλαμβανόμενα και οι µορφές του µπορεί να είναι πολλές καθώς µέσα από κάθε νέο κοινωνικό δίκτυο ή εφαρµογή ή παιχνίδι µπορεί να προκύψει κάποια µορφή διαδικτυακού εκφοβισµού.
Οι µορφές που µπορεί να πάρει ο διαδικτυακός εκφοβισµός είναι:
- η αποστολή µηνυµάτων µε βλαβερό και απειλητικό περιεχόµενο,
- η αποστολή ή δηµοσίευση ευαίσθητων πληροφοριών όπως σεξουαλικές προτιµήσεις,
- η δηµοσίευση προσωπικών φωτογραφιών/video σε blog και κοινωνικά δίκτυα,
- η δηµιουργία ψεύτικου προφίλ σε κοινωνικά δίκτυα µε σκοπό την γελοιοποίηση κάποιου παιδιού,
- η υποκίνηση τρίτων µε σκοπό τον εξευτελισµό του παιδιού, κ.α.
- η είσοδος σε προσωπικούς διαδικτυακούς λογαριασμούς του παιδιού.
Οι διαφορές του από τον δια ζώσης εκφοβισμό είναι αρκετές και είναι και εκείνες που τον καθιστούν πολλές φορές και πιο επικίνδυνο.
Για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού, παρέμβαση αλλά και πρόληψη αλληλοσυνδέονται. Η εκφοβιστική συμπεριφορά εκτός από διαχείριση χρήζει και πρόληψης. Γι’ αυτό και οι παρεμβάσεις επιβάλλεται να είναι ολιστικές και να συμπεριλαμβάνουν την οικογένεια, τα παιδιά, το σχολείο, την κοινότητα, εξασφαλίζοντας ενεργό συμμετοχή όλων, μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών και φορέων.
Με σωστή ενημέρωση, συνεργασία, κοινό στόχο την αποδοχή της διαφορετικότητας. 