Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Τι συμβαίνει με τα νέα ζευγάρια τελικά; Γιατί χωρίζουν “έτσι εύκολα”, που λένε οι παλαιότεροι;
Είναι η μη δημιουργία δεσμών, ο εγωισμός μας, ή μήπως η ταχύτητα που προσφέρει επιλογές.
Αν ανατρέξουμε στις πολύ προηγούμενες γενιές, θα δούμε ωραία ζευγάρια ή μήπως προβληματικά ζευγάρια που δεν χώριζαν;
Και τα δυο, είναι η απάντηση. Σαφώς, υπήρχαν αυτοί που έπρεπε να χωρίσουν, αλλά δεν χώριζαν, αλλά και εκείνοι που το πάλευαν πολύ δυνατά και ήταν πραγματικά ενωμένοι.
Οι άνθρωποι των προηγούμενων γενιών, δημιούργησαν οικογένειες, με πρότυπα εκείνους.
Επειδή λοιπόν πολλά παιδιά δεν μεγάλωσαν με το πρότυπο της αγαπημένης οικογένειας, δυσκολεύτηκαν λίγο παραπάνω να δεθούν, οπότε ίσως να μην προσπαθούσαν τόσο.
Οι άλλοι που έμαθαν σε πιο αγαπημένες οικογένειες έμαθαν να προσπαθούν παραπάνω από όσο έπρεπε.
Όλο αυτό δημιούργησε μια σύγχυση και έφερε σε δυσκολία τις νέες γενιές, οι οποίες χώριζαν όντως πιο εύκολα, αλλά ίσως και καλύτερα που έγινε έτσι.
Το να είσαι σε μια σχέση που δεν σε εκφράζει μόνο προβλήματα μπορεί να σου δώσει και κακή ψυχολογία.
Το να μάθεις να διαλύεις και να ξαναρχίζεις, σου δίνει ελευθερία να επιλέξεις αυτό που θέλεις.
Όμως πρόσεξε, γιατί αν αυτό είναι μια συνήθειά σου, τότε μπορεί ποτέ να μην μάθεις να πολεμάς τελικά και για κανέναν.
Είναι δύσκολο το “ζύγι” για τις νέες γενιές που ζουν στην απόλυτη ελευθερία και το μόνο πρόβλημά τους είναι η δική τους επιλογή.
Θέλει και η ελευθερία δουλειά, όσο και αν δεν το περιμέναμε. Και μάλιστα δουλειά με τον εαυτό σου και σιγουριά για κάθε σου κίνηση.