Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
8 Μαρτίου 1857. Εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη διεκδίκησαν για πρώτη φορά καλύτερες συνθήκες εργασίας!
Από τότε μέχρι και την πολύ πρόσφατη ιστορία μας οι γυναίκες πάλεψαν για τα δικαιώματα που δεν τις αναγνωρίζονταν.
Δικαίωμα να φορούν ότι τους αρέσει, δικαίωμα στην αυτοδιαχείριση, στο να κάνουν τις επιλογές τους μόνες τους, στο να λαμβάνουν καλύτερες θέσεις εργασίας, γιατί έχουν τις γνώσεις και την δυναμική!
Το «ασθενές» φύλο σταδιακά δείχνει την δύναμή του και μπορεί να δουλεύει, να μεγαλώνει παιδιά, να κάνει καριέρα και να κάνει και την νοικοκυρά στο σπίτι, να αγαπά δυνατά και να αγαπιέται!
Μέσα από αυτήν την ημέρα, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ας θυμηθούμε πόση δύναμη έχουμε και είχαμε από πάντα.
Πόσα πράγματα μπορούμε ταυτόχρονα να κάνουμε και ταυτόχρονα να διαχειριζόμαστε και ας διεκδικήσουμε ακόμα περισσότερο την ένωσή μας ενάντια στα άσχημα που μπορεί ακόμα να βιώνει το φύλο μας, την ενδοοικογενειακή βία και την τυχόν υποβάθμιση στο εργασιακό περιβάλλον.
Ευκαιρία να θυμηθούμε πόσα αξίζουμε και μπορεί να μην σκεφτόμαστε, πόσο αγαπημένες πρέπει να είμαστε μεταξύ μας και πόσα μπορούμε να κάνουμε καθημερινά!
Πρέπει να διεκδικούμε το καλύτερο πάντα και για πάντα, γιατί όλες μας το αξίζουμε και το μπορούμε!