Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Εργάζομαι vs Δουλεύω… Εσείς ποιο ρήμα χρησιμοποιείτε; Λέτε «πηγαίνω στη δουλειά», «δουλεύω μέχρι αργά» κι άλλες τέτοιες εκφράσεις με το ρήμα «δουλεύω» και το παράγωγο ουσιαστικό του «δουλειά» ή μήπως χρησιμοποιείτε το «εργάζομαι»;
Δεν μου αρέσει η λέξη «δουλειά» όπως ακούγεται. Προτιμώ την «εργασία», τη νιώθω περισσότερο «επιλογή μου». Άλλωστε η λέξη «δουλεύω» στην αρχαιότητα σήμαινε «είμαι σκλάβος κάποιου» και παράγωγό της είναι η «δουλεία», με όλα τα αρνητικά που τη συνοδεύουν, τον καταναγκασμό, τη χρησιμοποίηση, την υποδούλωση. Σας ακούγεται λίγο υπερβολικό;
Ναι, είναι λίγο υπερβολικό, άλλωστε θα μου πείτε ότι το ρήμα «δουλεύω» έχει κι άλλες χρήσεις, για παράδειγμα λέμε ότι «μια συσκευή ή μηχανή δουλεύει» δηλαδή λειτουργεί. Επίσης, λέμε «ήταν ένα κείμενο πολύ καλά δουλεμένο», δηλαδή είχε γίνει ποιοτική επεξεργασία. Η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν συχνά πολλές έννοιες και διαφορετικές ερμηνείες.
Από την άλλη πλευρά, «εργάζομαι» σημαίνει ότι παράγω έργο σε συνθήκες ελευθερίας και ότι κατά κάποιον τρόπο αγαπώ αυτό που κάνω και το έχω επιλέξει. Δεν είμαι δούλος κάποιου, να πηγαίνω στη δουλειά, να κάνω αυτό που μου λένε να κάνω, λειτουργώντας ουσιαστικά μηχανικά, χωρίς βούληση, πρωτοβουλία, κρίση δηλαδή, σαν ρομπότ.
Το «εργάζομαι» και η «εργασία», αισθάνομαι ότι εμπεριέχουν τις έννοιες της βελτίωσης, της εξέλιξης, της συνεισφοράς. Προσθέτουν κάποια αξία δηλαδή σε αυτό που κάνει κάποιος και στο αποτέλεσμα. Πιστεύω λοιπόν σε αυτές τις λέξεις και τις προτιμώ, ακόμη κι αν δεν αισθάνομαι πάντα έτσι, ακόμα κι όταν τυχαίνει απλώς να εκτελώ οδηγίες.
Ο Κομφούκιος φέρεται κάποτε να είπε:
«Choose a job you love, and you will never have to work a day in your life»
Η παραπάνω φράση έχει χρησιμοποιηθεί άπειρες φορές, έχει παρερμηνευτεί ή παρεξηγηθεί άλλες τόσες. Αν επιλέξεις μία εργασία που αγαπάς δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ποτέ στη ζωή σου, όχι κυριολεκτικά προφανώς, ούτε φυσικά θα ρέουν μετρητά από κάποιο λεφτόδεντρο.
Και θα κοπιάσεις και θα αγχωθείς, θα έχεις ευθύνες, αρμοδιότητες, άβολα ωράρια, δυσκολίες όπως σε όλες τις περιπτώσεις. Η φράση υπονοεί ότι αν έχεις επιλέξει να εργάζεσαι πάνω σε κάτι που σου αρέσει και αγαπάς τότε αισθάνεσαι ότι είναι περισσότερο επιλογή σου και όχι ένα βάρος που είσαι υποχρεωμένος να σηκώσεις, αλλιώς δεν θα επιβιώσεις.
Ζούμε στην εποχή της λεγόμενης «μεγάλης παραίτησης», αν έχετε ακουστά. Όχι τόσο στη χώρα μας, όσο στις υπόλοιπες αναπτυγμένες δυτικές χώρες. Οι εργαζόμενοι, όλο και περισσότερο αφήνουν θέσεις με καλές αποδοχές και παροχές για να αναλάβουν κάτι άλλο. Δεν το κάνουν για να εργάζονται λιγότερο, αλλά για να εργάζονται πάνω σε κάτι που επιλέγουν, τους ευχαριστεί και τους γεμίζει, ακόμη και αν τελικά λαμβάνουν μικρότερες αμοιβές ή χρειάζεται να εργάζονται περισσότερες ώρες.
Σκοπός είναι να ξυπνάς το πρωί με όρεξη να πας στην «εργασία» σου, με διάθεση να προσφέρεις και να γίνεις καλύτερος.
Εργασία λοιπόν και όχι δουλειά φίλες και φίλοι! Άραγε ποιος είπε το «εργασία και χαρά»;;; Θα ήθελα να τον γνωρίσω!
Καλή εργάσιμη εβδομάδα να έχουμε!