Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Στην κλασική ερώτηση “ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό” μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων και ειδικά παιδιών απαντούν “τα μακαρόνια με κιμά”. Ανάμεσα σε αυτά και το δικό μου παιδί! Κάποια φαγητά είναι αξεπέραστα, όσο κι αν αλλάζουν οι καιροί, οι προτιμήσεις και οι συνήθειες των ανθρώπων. Έτσι και τα μακαρόνια με κιμά έχουν συνδυαστεί στο μυαλό μας με τη γιαγιά και τη μαμά, κι αν το σκεφτούμε λίγο παραπάνω, η συνταγή και το αποτέλεσμα από την καθεμιά διαφέρει αρκετά όσο και οι γενιές που τις χωρίζουν ηλικιακά!
Και αυτό γιατί η γιαγιά είχε άλλα σκεύη και υλικά στη διάθεσή της, ίσως λιγότερα, αλλά “σπιτικά”, φρέσκα και από τον κήπο της, είχε ταυτόχρονα αυτοπεποίθηση και σιγουριά (και χρόνο μάλλον), ενώ δεν τσιγκουνευόταν ποτέ το παραπάνω λάδι και αλάτι.
Η μαμά από την άλλη διαθέτει σύγχρονα σκεύη, τεχνογνωσία και άπειρη πληροφόρηση αφού όλες οι συνταγές και οι πιθανές παραλλαγές τους είναι ένα μόνο κλικ μακριά! Διαθέτει ακόμη και μία τάση πειραματισμού και αυτοσχεδιασμού, ενώ τα υλικά της είναι μεν περισσότερα, αλλά σίγουρα όχι από τον κήπο!
Τι με έπιασε και πολυλογώ πάλι; Ας πούμε ότι αναπολώ τις εποχές που επέστρεφα από το σχολείο και στο τραπέζι με περίμενε ένα πιάτο μακαρόνια με κιμά! Τότε που δεν ξέραμε τι είναι οι θερμίδες! Τότε που το σπιτικό φαγητό ήταν αυτονόητο… Δεν υπήρχε η εναλλακτική του delivery και όποιος δεν έτρωγε αυτό που υπήρχε στο πιάτο, απλά έμενε νηστικός!
Με ένα τέτοιο μαγικό μηχάμηνα, φτιάχναμε σπιτικά ζυμαρικά (χυλοπίτες) με τη γιαγιά μας (πηγή φωτογραφίας pexels)
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε ή πόσοι από εσάς με καταλαβαίνετε σήμερα… Εγώ λοιπόν είμαι η επόμενη γενιά: Γιαγιά – μαμά – κόρη (αν και μαμά πια). Και φτιάχνω συχνά μακαρόνια με κιμά ή μακαρόνια με σάλτσα κιμά (όπως επίσης λέγονται) ή μακαρόνια μπολονέζ (για τους λάτρεις της ιταλικής κουζίνας – γλώσσας). Κι αμέσως φάνηκε η δική μου διαφορά από τις προηγούμενες γενιές, φίλες και φίλοι, και λέγεται “υπερανάλυση”!!!
Σήμερα μαγειρεύουμε τη δική μας συνταγή και αφήνω σε εσάς να βρείτε τις διαφορές μέσα από τις γευστικές σας αναμνήσεις!
Υλικά για τη σάλτσα κιμά
1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο
4-5 κ.σ. ελαιόλαδο
1 μεγάλο κρεμμύδι ή 2 μικρότερα
2 σκελίδες σκόρδο
2 καρότα
1 κ.σ. πελτέ ντομάτας (όποτε δεν έχω, βάζω κέτσαπ!)
1 φλ. χυμό ντομάτας
1 ντομάτα μεγάλη χωρίς το φλοιό της (την βάζετε σε βραστό νερό για λίγα λεπτά κι έπειτα ο φλοιός αφαιρείται πανεύκολα)
1/2 φλ. κρασί κόκκινο ή ροζέ
1 φλ. ζωμό λαχανικών σε ζεστό νερό
1-2 φύλλα δάφνης
1/2 κ.γ. μοσχοκάρυδο
1-2 κλων. μαϊντανό ψιλοκομμένο
Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, γλυκιά πάπρικα
Εκτέλεση
Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μεγάλη κατσαρόλα (ή wok) και σε δυνατή φωτιά βάζουμε τον κιμά για 5-6 λεπτά, χωρίς να ανακατεύουμε συνέχεια. Έπειτα, ανοίγουμε με τη κουτάλα χώρο στο κέντρο της κατσαρόλας, προσθέτουμε λίγο λάδι και σοτάρουμε εκεί το κρεμμύδι, το σκόρδο και το καρότο (όλα αυτά ψιλοκομμένα ή στο μούλτι). Μετά από 3-4 λεπτά ανακατεύουμε το φαγητό μας και προσθέτουμε τον πελτέ.
Σβήνουμε με το κρασί, ακόμη σε δυνατή φωτιά, κι αφού εξατμιστεί το αλκοόλ, προσθέτουμε τη ντομάτα (ψιλοκομμένη ή στο μούλτι) και το χυμό ντομάτας.
Προσθέτουμε το ζεστό ζωμό, σκεπάζουμε την κατσαρόλα, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για 10 λεπτά.
Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι και όλα τα μπαχαρικά μας, ανακατεύουμε, σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για ακόμη 20-30 λεπτά, ώσπου να δέσει σωστά ο κιμάς, να γίνει μαλακός και ζουμερός. Στο τέλος, λίγο πριν σβήσουμε τη φωτιά, προσθέτουμε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Δεν ξέρω πως μαγειρεύετε εσείς το συγκεκριμένο φαγητό, εγώ πάντως με αυτό τον τρόπο παίρνω μια ωραία σάλτσα που ταιριάζει άψογα με σπαγγέτι αλλά και με πένες και δεν χρειάζεται καν τριμμένο τυρί (τα δικά μου αγόρια δεν το προτιμούν).
Extra tips
- Ο κιμάς πρέπει να σιγοβράζει με κλειστή κατσαρόλα για να μην εξατμίζονται τα υγρά του. Θέλουμε σάλτσα κιμά, ζουμερή και όχι στεγνή (ο σκοπός μας εδώ δεν είναι η γέμιση).
- Να βράζετε τα ζυμαρικά σας αλ ντέντε.
- Είναι ένα φαγητό ιδανικό για να φυλάξετε 2 μερίδες στην κατάψυξη για μια δύσκολη στιγμή!
Κλείνοντας αυτό το ταξίδι γεύσεων και αναμνήσεων θα ήθελα να σας πω ότι εκτός από τις διαφορές που παρατηρούνται από γενιά σε γενιά υπάρχουν και ομοιότητες. Δεν εννοώ τις προφανείς ομοιότητες φυσικά. Εννοώ εκείνο το μοναδικό επτασφράγιστο “μυστικό” της κάθε συνταγής που την κάνει τόσο νόστιμη. Το έχω ανακαλύψει αυτό το κοινό μυστικό φίλοι μου και θα σας το πω:
Δεν είναι άλλο από την αγάπη. Ό, τι φτιάχνεται με αγάπη, όσα υλικά κι αν έχει, όποια τεχνογνωσία και μέσα κι αν χρησιμοποιήθηκαν και όποια γενιά κι αν μαγείρεψε, δεν μπορεί παρά να είναι μοναδικό, πεντανόστιμο και αξεπέραστο και να κατέχει μία ειδική θέση για πάντα στις καρδιές μας!
Καλή όρεξη!