Γράφει η Ιωάννα Λαζάρου.
Απεργίες γίνονταν.. απεργίες γίνονται.. και απεργίες θα γίνονται.. Γιατί γίνονται; Προφανώς για να πιεστεί μια κυβέρνηση και να λάβει μέτρα υπέρ των εργαζομένων.
Λοιπόν.. τα παίρνει αυτά τα μέτρα η κυβέρνηση; Βασικά.. πόσο εφικτό είναι να λειτουργήσει η οικονομία όταν μια κυβέρνηση θελήσει να ικανοποιήσει πλήρως τα αιτήματα των εργαζομένων; Αυτά τα δυο.. η οικονομία και τα εργασιακά δικαιώματα.. κατά μια πολιτική σκέψη.. είναι πάντα αντίρροπα.
Δηλαδή.. συμβαίνει ότι για να πάει καλά μια οικονομία.. θα χρειάζεται να «ποδοπατηθούν» τα δικαιώματα των εργαζομένων.. και αντίστοιχα.. όταν οι εργαζόμενοι κερδίζουν.. τότε η βιωσιμότητα μιας επιχείρησης μειώνεται.. όπως και το επενδυτικό ενδιαφέρον..
Επομένως.. γίνεται κατανοητό ότι η απεργία αποτελεί ένα όπλο για τους εργαζόμενους. Δηλώνουν δυσαρέσκεια.. κλείνουν τους διακόπτες της παραγωγής ή της εξυπηρέτησης.. και δημοσιοποιούν τα αιτήματα.. και τα παράπονά τους!
Πάντως.. σας μπέρδεψα λίγο παραπάνω. Θα σκεφτήκατε.. τώρα για την κυβέρνηση γράφει αυτή ή για τους επενδυτές/επιχειρηματίες; Κακώς μπερδευτήκατε.. Και η κυβέρνηση μια μεγάλη επιχείρηση είναι. Απλά η κυβέρνηση είναι ο μαέστρος της οικονομίας.. των επιχειρήσεων και των επενδύσεων.. Αποφασίζει για το πώς θα πορευτεί η ελληνική οικονομία και θέτει τους όρους με τους οποίους θα υλοποιούνται οι δραστηριότητες των ιδιωτών που επενδύουν ή επιχειρούν ήδη..
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι εργαζόμενοι είναι αδύναμοι.. όταν απέναντι δεν έχουν μόνο την επιχείρηση.. αλλά και την κυβέρνηση που βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Άρα ποια είναι η ουσία της απεργίας; Αφού κυβέρνηση και επιχειρήσεις έχουν τα ίδια συμφέροντα.. πώς η απεργία θα κερδίσει κάτι;
Είναι πολύ απλή η απάντηση φίλες μου.. απλά εμείς οι εργαζόμενες/οι.. πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και μας καθορίζουν άνθρωποι που είναι εντεταλμένοι υπογείως για να ελέγχουν τη μαζική διαμαρτυρία.. Οι εργαζόμενες/οι είμαστε οι περισσότεροι σε μια δημοκρατία που κερδίζουν δυστυχώς οι λιγότεροι.
Σκοπός της απεργίας είναι να συντονίσει τις φωνές αγανάκτησης όλων των εργαζομένων και να περάσει μήνυμα και σε εκείνους τους εργαζόμενους που δεν έχουν φωνή.. που κοιμούνται ή που δειλιάζουν.. που δεν πιστεύουν καν ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα και αξίζουν αμοιβές και συνθήκες αξιοπρεπείς.
Δυστυχώς σήμερα πιο πολύ από ποτέ.. συναντάμε την τοξικότητα στις σχέσεις των επιχειρηματιών με τους εργαζομένους. Είναι η οικονομική πίεση που έφερε ο covid πρώτα και η ακρίβεια μετά.. στους επιχειρηματίες.. και μεταδίδουν το άγχος.. την ανασφάλεια και την οικονομική ζημιά τους.. στον εργαζόμενο. Είναι αυτό που λένε ότι «στα κέρδη μόνος του.. στις ζημιές όλοι μαζί»..
Να απεργείτε. Μην δειλιάζετε να πείτε ότι «συμμετέχω στην απεργία». Με λύπη διαπιστώνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι.. ότι τα τελευταία χρόνια υφιστάμεθα μια ταπεινωτική οπισθοχώρηση στα δικαιώματά μας.. Που θα φτάσει αυτό.. έχετε αναρωτηθεί; Υπάρχουν εικόνες και από τα πολύ χειρότερα.. υπάρχει και η κινεζοποίηση της οικονομίας.. Αυτό θέλουμε; Ας σηκωθούμε από τους καναπέδες μας..
Φωτογραφίες: Δημόσιες στο Facebook, Jessica Podraza (Unsplash)