Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Η παρέα ζητούσε μπισκοτόσπιτο κι εγώ δεν μπορούσα να χαλάσω χατίρι, αφήστε που μου αρέσει πολύ η διαδικασία όταν έχω παρέα και δεν τη βγάζω μόνη μου στην κουζίνα!
Την πρώτη φορά που δοκίμασα να φτιάξω, εκτύπωσα τόσο μεγάλο πατρόν (τοίχους, σκεπή) που ξενύχτισα να ζυμώνω και να ψήνω! Και αφού μετά από 4-5 φουρνιές κατάφερα να μαζέψω τα κομμάτια του σπιτιού (εκ των οποίων τα 2 λίγο καρβουνιασμένα ομολογώ) δυσκολεύτηκα πολύ να τα “μοντάρω” γιατί ήταν μεγάλα και δεν είχα βοήθεια. Παρόλη την ταλαιπωρία μου βέβαια το αποτέλεσμα ήταν αρκετά εντυπωσιακό για πρώτη προσπάθεια και το μπισκοτόσπιτο αυτό στολίστηκε με αγάπη και πήγε δώρο σε συγγενείς.
η πρώτη μου απόπειρα για gingerbread house, πριν λίγα χρόνια…
Ήταν τόσο αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι εκείνο το τεράστιο μπισκοτόσπιτο έμενε όρθιο και κολλημένο μόνο με γλάσο (και κάποια κρυφά στηρίγματα βέβαια) που μία φίλη πολιτικός μηχανικός μου πρότεινε εργασία στο γραφείο της να αναλάβω μελέτες στατικότητας κτιρίων (αν το λέω και σωστά)!!! Τη δεύτερη απόπειρα την κάναμε μαζί (για να πάρω τη δουλειά!!) και με τα παιδάκια μας και πήγε εξίσου καλά!
Έτσι, φέτος έχω “πέραση” στα μπισκοτόσπιτα, όμως φρόντισα να βρω πιο μικρό πατρόν και πιο εύκολο (με μόνο 2 επί 2 κομμάτια, τοίχο και σκεπή). Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας την εμπειρία αυτή, καθώς με ρωτάτε και λαμβάνω μηνύματα από εσάς που θέλετε να περάσετε ένα όμορφο γιορτινό απόγευμα με καλή παρέα και να δημιουργήσετε γλυκές αναμνήσεις! περισσότερα >
