Γράφει η Εύα Καλαβρή.
Βλέπαμε μια ταινία τις προάλλες, από αυτές τις αδιάφορες οικογενειακές κομεντί. Σε κάποια σκηνή, λοιπόν, επιστρέφουν τα παιδιά από το σχολείο, πολύ χαρούμενα, δίνουν ένα φιλί στη μητέρα τους, κάθονται στο τραπέζι όπου τους περιμένει ζεστό, σπιτικό φαγητό κι έρχεται η γνωστή ερώτηση:
Πώς ήταν η μέρα σου;
Είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό το «πώς πήγε το σχολείο» ή το «πώς πέρασες σήμερα» που κάνουμε στα παιδιά μας εμείς οι γονείς, σχεδόν κάθε μέρα..
Μόνο που στην ταινία, η ηθοποιός μανούλα πήρε απάντηση και μάλιστα έκανε ολόκληρη συζήτηση, ενώ εμείς οι καημένες αρκούμαστε συνήθως, σε ένα ξερό «καλά».
Αν κάνουμε το λάθος και ρωτήσουμε κάτι παραπάνω, τότε το πιο πιθανό είναι ότι θα δούμε την πλάτη του παιδιού μας, καθώς θα κάνει μεταβολή και θα αλλάξει δωμάτιο.
Την έχω κάνει πολλές φορές αυτή τη συζήτηση με φίλες που έχουν την ίδια απορία: πώς θα αποσπάσουν πληροφορίες από το παιδί που επιστρέφει από το σχολείο, πώς θα το κάνουν να μοιραστεί κάτι παραπάνω, πώς θ’ ανοίξουν συζήτηση χωρίς να μοιάζει με ανάκριση.
Νομίζω ότι υπάρχουν δύο μέθοδοι που μπορείτε να δοκιμάσετε και να δείτε ποια θα πιάσει στη δική σας περίπτωση:
Η μία είναι να τροποποιήσετε τις ερωτήσεις. Να τις κάνετε πιο συγκεκριμένες / κλειστές. Μια τόσο ανοιχτή ερώτηση τύπου «πώς τα πέρασες;» δεν μας βοηθάει να εστιάσουμε σε κάτι συγκεκριμένο από τα πολλά που μπορεί να διαδραματίστηκαν μέσα στην ημέρα. Κι έτσι, συνήθως απαντάμε «καλά», όπως «καλά» απαντάμε και στην ερώτηση «τι κάνεις;», ακόμα κι όταν δεν είμαστε καλά!!!
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας;
Τι ήταν το καλύτερο που άκουσες σήμερα;
Τι παιχνίδι έπαιξες;
Ποιο μάθημα είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον;
Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις, ως πιο οριοθετημένες, είναι πιθανότερο να προκαλέσουν κάποια απάντηση και έναυσμα για συζήτηση…
Η δεύτερη μέθοδος είναι να μην ρωτήσετε απολύτως τίποτα και να ξεκινήσετε εσείς να μιλάτε για τη δική σας μέρα, τις δικές εμπειρίες και ιστορίες, για κάτι αξιοσημείωτο που συνέβη. 
Και τις δύο μεθόδους τις έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολύ αλλά κυρίως τη δεύτερη.. Σχεδόν καθημερινά, όταν επιστρέφω στο σπίτι και συναντώ το παιδί μου, ετοιμάζουμε κάτι πρόχειρο να φάμε για απογευματινό και του λέω: “έλα, κάθισε να σου πω πως πήγε η μέρα μου σήμερα”. Συνήθως επιλέγω να πω κάτι απλό, όπως τι φαγητό έφαγα το μεσημέρι και αν μου άρεσε, αν έκανα κάτι καινούριο ή ενδιαφέρον, κάποιο μικρό μου επίτευγμα κλπ. Εκείνος ακούει με προσοχή τις ιστορίες μου και από μόνος του ξεκινάει να πει και για τη δική του μέρα.
Αν δοκιμάσετε κι έχετε αποτελέσματα, περιμένουμε τα σχόλιά σας!