Γράφει η Πέννυ Αδάμου.
Το ζήτημα της εργασίας είναι κυρίως ζήτημα επιβίωσης.
Αυτό είναι μια καλή αρχή στη σκέψη μας, για να μπορούμε να μην αγχωνόμαστε με το παραμικρό στη δουλειά.
Μπορεί να στρεσαριζόμαστε πολύ, να μην αντέχουμε καθόλου, αλλά πρέπει να δουλέψουμε για να πληρωθούμε και να περάσουμε καλά.
Τι γίνεται όμως όταν η δουλειά λαμβάνει τον κυρίαρχο ρόλο;
Αν είναι κάτι που μας αρέσει τότε οκ. Συνεχίζουμε. Όμως και πάλι δεν έχεις ισορροπία.
Οι πτυχές της ζωής μας είναι πολύ περισσότερες από μια. Και μπορεί να ρίχνουμε το βάρος σε μια όταν οι άλλες δεν πάνε πολύ καλά.
Όμως για να υπάρχει ισορροπία πρέπει να έχεις μια καλή προσωπική ζωή (με σχέση ή χωρίς), φιλίες και εργασία.
Όλα αυτά μπορούν να μας κάνουν υγιείς. Με τον τρόπο αυτό, έχοντας μια ισορροπία, παύεις να έχεις αφόρητο άγχος για το ένα.
Το άγχος της δουλειάς είναι εξαιρετικά σημαντικό, όμως η ζωή μας ξεκινά ενώ κλείσουμε την πόρτα του γραφείου.
Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι και πιο πετυχημένοι σαν άνθρωποι.
Η καριέρα μας είναι ένας δύσκολος δρόμος που καθημερινά όλοι μας καλούμαστε να ανέβουμε.
Όταν κουβαλάμε τη δουλειά και στο σπίτι μας (κάτι που όλοι κάνουμε), τότε κάπως το χάνουμε και δυσκολευόμαστε.
Οι κρίσεις άγχους και πανικού δίνουν και παίρνουν και οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν πως η ευτυχία μας δεν κρύβεται εκεί, αλλά σε πιο απλά πράγματα.
Όταν μάθεις να αποδομείς όλα αυτά που δείχνουν τόσο μεγάλα, τότε θα ξεκινήσεις να οδεύεις προς την ευτυχία.
Προσπάθησε να χαλαρώνεις και να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν, όταν φεύγεις από το γραφείο, από το μαγαζί, από τον κάθε εργασιακό χώρο που ο καθένας μας βρίσκεται.