Γράφει η Κάτια Καραχάλιου.
Ξαφνικά λοιπόν μαθαίνουμε πως έχουν αυξηθεί τα κρούσματα και γέμισαν τα κρεβάτια της Αθήνας. Οι ασθενείς θα πρέπει να μεταφέρονται σε επαρχιακές πόλεις σταδιακά, μέσα σε αυτές και η Χαλκίδα.
Πόσο ανησυχούμε για την όλη κατάσταση και που μας οδηγεί;
Σίγουρα μας οδηγεί σε ανησυχία. Όσοι έχουμε ευπαθείς ομάδες γύρω μας, ανησυχούμε ακόμα περισσότερο. Όσοι έχουμε κάποιον που πέρασε Covid-19 και μπορεί να μας πει πως πέρασε, ανησυχούμε επίσης, γιατί ξέρουμε πόσο δύσκολο του ήταν.
Τι πρέπει να κάνουμε όμως, τώρα που η υπομονή μας στερεύει;
Πρέπει να προφυλασσόμαστε. Είναι και αυτό ένα είδος “πολέμου”. Μαχόμαστε καθημερινά να μην κολλήσουμε, να προστατευτούμε. Πρέπει να παλέψουμε με το μέσα μας και να δούμε πως το σημαντικό είναι να είμαστε ήρεμοι και χαρούμενοι. Όσο γίνεται να το πετύχουμε.
Μέσα στο κλίμα αυτό, φόβου και αβεβαιότητας, οφείλουμε να σταθούμε δυνατοί και μάχιμοι ενάντια στις δυσκολίες. Αν προστατευτούμε εμείς, προστατεύουμε και τους γύρω μας, προστατεύουμε όσους πρέπει να νοσηλευτούν.
Είναι μια μεγάλη αλυσίδα που πρέπει να είμαστε κρίκος, για την ασφάλεια όλων μας.
Λίγη δύναμη ακόμα και υπομονή. Ας μην χάνουμε το κουράγιο μας.