Η λέξη κακομαθαίνω σημαίνει κάνω όλα τα χατίρια, τα έχω όλα χωρίς να κοπιάσω καθόλου.
Πολλοί γονείς στην προσπάθεια τους να ανταποκριθούν όσο το δυνατόν καλύτερα στο γονεικό τους ρόλο πέφτουν στη παγίδα να μη χαλάνε κανένα απολύτως χατήρι στα παιδιά με αποτέλεσμα να μεγαλώσουν άθελα τους κακομαθημένα παιδιά.
Και μπορεί τα συνεχή χάδια, οι αγκαλιές και το ντάντεμα να είναι απαραίτητα για την υγιή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των μωρών όμως αν κάτι συνεχίζεται και όταν τα παιδιά περάσουν στη νηπιακή τους φάση τότε δεν αποτελεί έκπληξη αν το παιδί κακομάθει.
Όμως όσο εύκολο είναι να παραχαιδέψετε ένα παιδί άλλα τόσο δύσκολο είναι να το παραδεχθείτε και να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας προς αυτό.
Ποιες είναι όμως αυτές οι καθημερινές συμπεριφορές που κακομαθαίνουν τα παιδιά μας;
«Απλώς έχει πολύ ταπεραμέντο»
Αν το παιδί δαγκώνει, φωνάζει και χτυπάει πιο συχνά απ’ τον μέσο όρο κι εσείς σκέφτεστε «Ε, είναι λίγο θερμόαιμος/η… τι να κάνουμε;», μάλλον πρέπει να επανεξετάσετε την κατάσταση. Εννοείται πως τα πολύ μικρά παιδιά έχουν την τάση να εξωτερικεύουν τον θυμό τους μη μπορώντας να τον χειριστούν. Αυτό, όμως, δεν συνεπάγεται έλλειψη ορίων.
Ρίχνετε αλλού το φταίξιμο
Σίγουρα δεν φταίτε εσείς που τα παιδικά προγράμματα προβάλλουν πρότυπα βίας, αγένειας ή σκληρότητας, ούτε που ο παππούς και η γιαγιά είναι υπερβολικά ελαστικοί ή υπερβολικά αυστηροί. Τα παιδιά θα μιμηθούν και θα αφουγκραστούν συμπεριφορές τρίτων, όπως και των γονιών τους. Ωστόσο, κάπου εκεί ξεκινά η δική μας ευθύνη, που –αφού εντοπιστεί το προβληματικό πρότυπο- πρέπει να γίνει πράξη και λύση.
Είστε οπαδός και αυλικός τους
Δεν θα κουραστούμε ποτέ να γράφουμε ότι η επιβράβευση είναι μια απ’ τις καλύτερες μεθόδους ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης, της φιλομάθειας και, εν γένει, της θετικής συμπεριφοράς των παιδιών. Μήπως όμως χειροκροτείτε κάθε τους πράξη; Κάθε γονιός είναι λίγο γονιός-κουκουβάγια, που βλέπει το παιδί του σαν το καλύτερο, το εξυπνότερο, το ευγενικότερο όλων. Πρέπει, όμως, να είμαστε αντικειμενικοί ούτως ώστε να μη μεγαλώσουμε παιδιά που θεωρούν ότι είναι η «κορυφή» του κόσμου.
Η εύκολη λύση του «ναι»
Δεν αρέσει ούτε σε μας, πόσο μάλλον στα παιδιά μας να λέμε «όχι». Όταν, όμως, τα παιδιά συνηθίζουν ν’ ακούνε σχεδόν αποκλειστικά «ναι», καταλήγουν να θεωρούν δεδομένο ότι κάθε επιθυμία τους θα γίνει πραγματικότητα και μαντέψτε; Δε φταίνε και καθόλου!
«Μικρό είναι ακόμα, θα μάθει»
Το ότι το παιδί είναι ακόμη μικρό, δεν σημαίνει ότι η πειθαρχία δεν έχει θέση στη ζωή σας. Μπορεί η συμπεριφορά του να είναι απόλυτα ταιριαστή με το αναπτυξιακό του στάδιο, αυτό όμως δεν σας καθιστά απλούς παρατηρητές της! Ένα δίχρονο που χτυπάει, για παράδειγμα, δεν κάνει τίποτα το ασυνήθιστο για την ηλικία του. Ο δικός μας ρόλος είναι να του δείξουμε ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι επιτρεπτή και να του μάθουμε άλλους τρόπους έκφρασης του θυμού του, όπως για παράδειγμα είναι η έναρξη ενός χόμπι.