Το να βλέπει το παιδί εφιάλτες είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Άλλοτε επειδή κάτι το αγχώνει ή το στεναχωρεί, άλλοτε επειδή είναι ανήσυχο, άλλοτε πάλι γιατί πέρασε μια κουραστική ημέρα – ναι ακόμα και η σωματική κούραση προκαλεί δυσάρεστα όνειρα – και άλλοτε γιατί προβληματίστηκε που δεν κατάφερε να παίξει με ένα παιχνίδι ..
Δεν είναι ξεκάθαρο πότε αρχίζουν τα παιδιά να ονειρεύονται, αλλά ακόμη και τα νήπια λένε κάποιες φορές ότι είχαν ευχάριστα ή τρομακτικά όνειρα. Σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν περιστασιακά κάποιο τρομακτικό ή ανησυχητικό όνειρο αλλά οι εφιάλτες κορυφώνονται στην προσχολική ηλικία, όπου υπάρχει ο τυπικός φόβος για το σκοτάδι.
Φυσικά, νυχτερινούς εφιάλτες μπορεί να έχουν και μεγαλύτερα παιδιά ή και ενήλικες.
Όταν τα παιδιά ξυπνάνε από έναν εφιάλτη, οι εικόνες του είναι ακόμη πολύ ζωντανές και μπορεί να φαίνονται αληθινές. Οπότε είναι φυσικό να νιώθουν φόβο και αναστάτωση και να ζητάνε το γονιό για παρηγοριά. Μέχρι την προσχολική ηλικία, τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ο εφιάλτης είναι απλά ένα όνειρο και ότι αυτό που συμβαίνει εκεί δεν είναι αληθινό και δεν μπορεί να τα βλάψει. Φυσικά, αυτό δεν σταματάει το φόβο τους όταν ξυπνάνε από εφιάλτη και συνήθως χρειάζονται καθησυχασμό και παρηγοριά.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε όταν τα παιδιά μας έχουν εφιάλτες;
- Να το πάρουμε αγκαλιά και να το χαϊδέψουμε απαλά στο κεφαλάκι και σε όλο του το σώμα.
- Μη του ζητήσετε να σας περιγράψει όσα είδε στον ύπνο του εκτός εάν θέλει να σας μιλήσει γι’ αυτό.
- Εάν το κλάμα είναι έντονο και δεν σταματά, φτιάξτε του ένα μαλακτικό ρόφημα ή δώστε του να πιει ένα ποτήρι ζεστό γάλα.
- Καθίστε κοντά του μέχρι να ηρεμήσει εντελώς και να αποκοιμηθεί ξανά. Φύγετε αφού σιγουρευτείτε ότι έχει κοιμηθεί για τα καλά..
- Την επόμενη ημέρα μην αναφέρεται το θέμα. Εάν όμως το θυμάται και θέλει να συζητήσει σχετικά, ακούστε πρόθυμα όσα έχει να σας πει και απαντήστε σε κάθε σχετικό ερώτημα.